Wielerspel 2018 - 16 Liège - Bastogne - Liège

In de AGR heeft de vlakke aankomt (schrappen laatste keer Cauberg) wel goed uitgepakt.

Omdat in de AGR en Waalse pijl zowat elke editie op de slotklim beslist werd, dat waren zowat de saaiste klassiekers ter wereld en even voorspelbaar als 90% van de vlakke touretappes na.
Flink verbeterd nu in de Amstel, daar zit de laatste 12km nog altijd genoeg lekkers in de finale, ik weet niet wat ze in Luik van plan zijn.

Interessant interviewtje met de Criq hier trouwens over dit onderwerp:

https://www.gva.be/cnt/oid109271/archief-criquielion-kon-grote-droom-lbl-nooit-waarmaken

"Zij hebben echt alles gedaan om mij toch één keer mijn lievelingskoers - lastig maar altijd eerlijk - te laten winnen. Organisator Emile Masson junior liet de renners daarom ook Sart Tilman oprijden. Tevergeefs, niet lastig genoeg en nog te ver van de finish."
- Jammer dat je nooit kon rijden in de huidige finale?
"Zeker weten. Als GB eerder sponsor was geworden en de aankomst dus eerder in Ans was gelegd, had ik minstens één keer gewonnen."

Dat zie je wel veel meer, dat organisatoren een koers bouwen rondom een gewenste winnaar. Dan moeten er opeens veel meer of minder tijdritkilometers in een ronde, of cobblestones, een ploegentijdrit, een aankomst bergop. Eigenlijk ongehoord! Vergelijk dat eens met schaatsen als je voor een allroundtoernooi een tien kilometer eenmalig niet zou willen rijden om de thuisrijder te bevoordelen.
Uit oogpunt van een spannende koers en spektakel is het nog te begrijpen ook, uit oogpunt van sport absoluut belachelijk.
Drukt ons nog maar eens met de neus op de feiten waar we naar zitten te kijken....

Toch gaat die vergelijking niet op. Een allroundtoernooi heeft vaste afstanden, een wielerronde is per definitie aan verandering onderhevig. Er is geen regel die zegt dat de Tour altijd uit 3 tijdritten, 8 vlakke etappes, 4 heuveletappes en 6 bergetappes moet bestaan.

Toen de Ronde van Zwitserland 2009 twee tijdritten (waarvan één lange) en geen zware bergetappes bevatte was het nog geen uitgemaakte zaak dat Fabian Cancellara zijn thuisronde automatisch zou winnen natuurlijk.

Nee, 1 op 1 schiet ik nu door in mijn vergelijking. Maar chargerend heb ik wel een punt. Dat een parkoersbouwer zo nadrukkelijk rekening houdt met een lokale of gewenst favoriet is eigenlijk gewoon niet eerlijk.
Ook in andere sporten zien we parkoersbouwers. Zo is er in het veldrijden iemand die heel nadrukkelijk in de gaten wordt gehouden door de concurrentie, Adri van der Poel bouwt bijvoorbeeld terwijl zijn zoon(s) rijdt.
Ook in het skiën, de slalom met name, steekt een trainer de poortjes. Ook dat vind ik vragen om moeilijkheden. Zou de trainer van bijv de kansloze nr 20 geen poortjes kunnen steken?

Echter, in het wielrennen wordt het heel nadrukkelijk gedaan en soms ook luid toegejuicht. Ook ik doelde op de Ronde van Zwitserland die Cancellara even moest winnen. Of de in het artikel genoemde aanpassing voor local hero Criquelion. De tour heeft er ook een handje van , al is het dan niet voor de Franse kandidaat zelf.
De laatste jaren worden hier de tijdritkilometers ingeperkt omdat in de bergen meer strijd is.

Dit staat overigens los van de verandering in Luik. Teveel mensen die op de finale wachten, daar is ook niks aan en in die zin snap ik het wel. Maar dan moet er wel een colletje vlak voor de finish overblijven, anders wordt het toch weer een sprint waar Sagan of Matthews wint. De finalestrook langs de quaay's in Luik is iets wat me nog redelijk voor de geest staat uit eind jaren 80. Dat was veelal een anticlimax van een zware koers.

De Saint Nicolaas en zelfs de Rue Naniot zijn mogelijk op weg naar luik.