WK afstanden 2019 7-10 feb Inzell

Maakt het voor de bondscoach wel veel makkelijker selecteren als je niet met 30 man van Anema, een paar Jumbo’s en verder nog her en der wat marathonners als 1 groot peleton het NK zou rijden ja! Vond het NK wat dat betreft ook een heel vreemde afspiegeling van de internationale werkelijkheid.

Heel moeilijk selecteren is het ook weer niet. Er blijven doorgaans toch altijd maar een paar grote namen over. Bergsma/Stroetinga komt ieder jaar weer bovendrijven, Schouten/Hoolwerf en Hekman worden elk jaar genoemd als potentieel deelnemer + ieder jaar een paar verdwaalde langebaanschaatsers die genoemd worden (vorig jaar Kramer, Verweij en Blokhuijsen, dit jaar Douwe en Huizinga). Valt wel mee dus.

Persoonlijk blijf ik voorstander van drie wedstrijden voorafgaand aan het NK. De zomer Mass Start (blijft, wanneer gehouden, een van de wedstrijden met het meest volle deelnemersveld), een competitiewedstrijd in oktober en een wedstrijd tijdens het WCKT. Zoals internationaal geregeld is mag vervolgens alleen de top 16 van dat klassement meedoen aan de finale (het kampioenschap) tijdens het NK Afstanden. Je simuleert er niet perfect de internationale wedstrijden mee (halve finales inplannen kan gewoon niet op nationaal niveau), maar je maakt er wel een eerlijk klassement mee op. Om de topploegen enigszins tegemoet te komen kun je een gunstige weging ophangen aan de zomer MS (of het NK, maar aangezien daar de beste 16 aan mee moeten doen, lijkt me de zomer MS beter om uit te kiezen voor extra punten) en de MS tijdens het WCKT. Dan voorkom je ook het Robert Post scenario van een paar jaar terug; die won het klassement door gewoon overal op te dagen en podium te rijden, maar kwam telkens tekort voor de winst. Dan zou je geen potentiële winnaar het internationale veld insturen. In dat model gaat de winnaar van het klassement naar het WK en de tweede plek en reserve is een aanwijsplek. Eventueel voor de Nederlands Kampioen, maar door het ''alle omstandigheden van het geval''-verhaal daar (de gehele top 4 gaat, bijna, onderuit zodat de 5e man wint) lijkt mij een aanwijsplek (met het oog op strategie) wenselijker.

Zelf stoor ik me niet zo aan het feit dat Anema zes man (geen dertig ) laat rijden. Dat zou anders zijn als het een overheersende dominantie zou opleveren, maar dat valt wel mee. Andere ploegen zijn welkom om hetzelfde te doen en dat gebeurd ook. AB Vakwerk kwam uiteindelijk zelf met 5 man aan de start van het NK. 2 voor AB Vakwerk, 2 van AB Direct en Teun de Wit reed onder zijn langebaanlicentie. Hangt er maar net vanaf of je je voor het NK hebt kunnen plaatsen. Het is wel zo dat je met meer mannen het verloop van de koers kan bepalen. Dat deed Anema tijdens het NK ook, maar ging het in de slotronde mis. Wat mij betreft zou men om dat gevaar in te perken niet een limiet per licentie moeten stellen, maar een limiet per coach. easyJet en A-Ware hebben bijvoorbeeld Anema als coach en onder die regel mag hij maar 1 duo inzetten in plaats van 2. AB Transport (talentenploeg van Anema) wordt gecoacht door Durk Fabriek. Dat kun je niet verbieden, want dan kom je op een hellend vlak qua restricties. Je zorgt er echter al wel voor dat er maximaal een mannetje of 4 kan worden ingezet. Dat valt alweer mee en samenwerken tussen ploegen is hoe dan ook verboden. Denk dat het onderdeel zo overzichtelijker wordt in Nederland.

Überhaupt is het maar weer kijken hoeveel deelnemers volgend seizoen meedoen aan de competitiewedstrijden. Het aantal deelnemers is al stevig verminderd de laatste 2 jaar omdat de meesten niet de illusie hebben dat ze geselecteerd kunnen worden en er verder weinig aan het winnen van de competitie is verbonden (itt tot de periode dat het onderdeel niet olympisch was). Dan rijden ze liever een marathon.

Waar we ook van af moeten is doen alspf marathonervaring er toe doet op de massastart. Ik heb de laatste tijd heel veel marathons gekeken en ook alle massastarts, maar er zijn toch zeer weinig overeenkomsten. Als ik de massastart al met een ander onderdeel moet vergelijken kom ik meer op de 3000 meter shorttrack uit, al starten ze daar met wat minder mensen. De massastart aanvliegen als een verkorte marathon doet absoluut geen recht aan het onderdeel.

Daarom zijn behaalde prestaties in het marathonschaatsen wat mij betreft ook niet van invloed op de selectie van de massastart. Dan had ik eerder als Irene Schouten er niet was overwogen om Schulting eens een kans te geven. Al reed die het NK weekend natuurlijk heel erg prut. Ook Knegt had ik graag eens mee zien doen. Maar ook dan geldt: shorttrackprestaties geven ook hier geen recht op selectie.

En de hier zo verguisde Huizinga staat op zijn 21e wel 5e in de WorldCup. Ik weet dat dat deels komt door het aantal deelnames, maar hij hhoudt er genoeg achter zich die ook elke keer mee deden. En dat terwijl hij duidelijk in dienst van Schouten reed. Zo slecht is dat nu ook weer niet.

Hij werd in finales met 16 man achtereenvolgens 7e, 13e en 10e. Dat hij vijfde staat komt door de verhoogde puntentelling voor halve finales en aantal deelnames. Mantia staat ook 6e, maar heeft nog geen goede finale gereden dit seizoen (hij werd 13e, 15e, 13e). Dat je dan nog 6e kan staan spreekt boekdelen. Verder heb ik Huizinga alleen in Heerenveen enigszins zien knechten voor Schouten. In Obihiro kon hij rustig wegrijden, maar Schouten moest zelf de sprong naar de kopgroep maken en daarna moest Huizinga al rap lossen voordat hij enig knechtenwerk kon bieden. Dat mag niet knechten heten. In Tomakomai was hij waarschijnlijk de afmaker, daar Jansman weinig snelheid heeft. Probleem is alleen niet wat de rolverdeling was, maar dat de prestaties drie keer niet bepaald bijzonder genoeg waren om er een WK plek voor uit te keren.

Begrijp mij niet verkeerd. Het is niet mijn bedoeling om hem af te branden, want hij is pas 21 en hij zit nog maar in de talentenfase. Maar dat is voor mij nou juist de crux om nu een betere uit te kiezen en Huizinga pas bij echt aansprekende resultaten een plek te geven. Dan is ie meer dan verdiend.

Hoe dan ook. Voor zo'n jonge kerel zal het ongetwijfeld waanzinnig zijn om te mogen rijden, dus ik wens 'm veel succes. Ik neem aan dat hij aan het NK Allround deel gaat nemen, dus alsdan kunnen we in ieder geval zien of hij al een beetje in piekvorm begint te verkeren. Met een goede tactiek en een goede vorm kun je straks wellicht verder dan verwacht komen.

Dan heb jij Obihiro anders gezien dan ik, volgens mij sprong hij daar een aantal keer mee en ook de goede keer, in dienst van Schouten. Hij was daar vrij actief, zonder vaart te maken als hij in een kopgroep zat. Dat kostte inderdaad teveel kracht en dus kon hij uiteindelijk Schouten weinig meer helpen, maar zijn gespring om mee te komen (en ook de wedstrijd mee hard te maken) was echt wel in dienst van Schouten.

Maar waarom had hij niet gewonnen? Omdat Anema een hele marathon ploeg op het ijs mocht zetten, zo kan ik ook winnen. Gewoon maximaal twee per ploeg dan geef je schaatsers die nu niet mee doen in hun eentje ook een eerlijke kans

Kunnen we over twisten, maar mijn kern blijft hetzelfde. Nadat hij bijgehaald werd kon hij alleen volgen en toen de finale begon moest hij gelijk lossen. Dan breng je niet heel veel. Het kan wat worden, maar ver genoeg vind ik hem op dit moment niet.

Hoe het ook zij. De keuze is lang en breed gemaakt dus ik zie weinig om nog over te discussiëren behalve de tactieken van de Nederlanders. Vooralsnog zie ik als tactiek alleen een coupe op het einde (zoals dus op het WCKT) als mogelijkheid in de finale. Huizinga komt in de finales na een aanval te hebben geplaatst eigenlijk direct te kort, dus moet je maar met hem en Douwe in de slotfase aan gaan vallen. Maar ook daarmee kom je internationaal gezien niet van een Michael of een Swings af.

En nu ga ik weer lekker marathon kijken

Even wat onderzoek gedaan naar de Nederlandse deelname op de Mass-start sinds het onderdeel is ingevoerd in de wereldbeker. Internationale wedstrijden (Wereldbeker, WK, OS) zijn meegenomen, waarbij B-divisies en halve finales buiten beschouwing zijn gelaten. In totaal is er 127 keer een Nederlander met een marathonachtergrond gestart. Dit leidde tot 23 overwinningen (18,1%) en 34 tweede/derde plaatsen (26,8%). In totaal is er 25 keer gestart door een rijder zonder marathonachtergrond. Dit leidde tot 0 overwinningen (0%) en 2 tweede/derde plaatsen (8%).

heb je daarbij ook gecompenseerd voor het feit dat er in het begin 3 Nederlanders mochten starten en je toen dus hele andere wedstrijden had?

Tja, je kunt natuurlijk marathons rijden en specialist zijn op de massastart. Zie Irene Schouten. En echte specialisten die uit de langebaan komen hebben we nog niet gehad, Huizinga gaat misschien de eerste worden. En uit het shorttrack hebben we ook nog geen Nederlanders op de massastart gehad. Dit onderzoekje zegt dus vooral dat er vooral is gestart door rijders met een marathonachtergrond en dat de kopmannen de afgelopen jaren uit de marathon kwamen (van die 25 keer was dat meestal als knecht van een marathonrijder).

Maar dit zegt niets over oorzaak/gevolg. De beste massastarter bij de mannen tot nu toe is Lee. Die komt uit het shorttrack en blijkt toch wel veel moeite te hebben in de marathon (al ging het gister wel goed).

Je moet de massastart gewoon als aparte discipline zien.


En trouwens: als je een marathonner wil sturen vanwege de marathonachtergrond en resultaten komt Schouten (derde sprinter van A Ware, een team dat bijna niets meer wint) niet in aanmerking, dan is alleen Hekman een optie.

Hekman is geen optie omdat hij de limiet niet heeft gereden. Zijn laatste wedstrijd op een klassieke afstand dateert van 7 oktober 2017 en was een 5000 meter in 6:47.62. Tegenwoordig is de WB-limiet 6:44. De 1500 meter heeft hij niet gereden de afgelopen twee seizoenen, dus de makkelijk haalbare tijd van 1:57.50 heeft hij ook niet gehaald. Bovendien geldt die limiet alleen voor kleine schaatslanden, en hoewel Nederland slechts 4 medailles haalde op het EK sprint en allround in tegenstelling tot de 7 van vier jaar geleden, is Nederland nog lang geen klein schaatsland. Kortom: Hekman (en enkele andere marathonners) moeten eerst maar eens moeite doen om hun limieten op orde te krijgen voordat ze in aanmerking kunnen komen Vo(o)rmeer.

Wat een slechte pun zeg.

Tja leuke statistiek maar toen het onderdeel voor het eerst werd ingevoerd waren het vrijwel alleen marathonschaatsers die meededen, internationaal was de concurrentie toen ook echt niet groot te noemen (er waren een paar grote namen). Het is pas sinds ze internationaal plotseling inzagen dat de spelen van 2018 wel erg dicht bij kwamen dat er echt serieus naar werd gekeken en de resultaten van NL teruglopen. Kortom ik denk dat die statistiek eerder laat zien dat er in het begin toen het vooral marathonschaatsers waren die mededen voor NL de concurrentie veel minder was en er daarom veel gewonnen werd. Hoe dichterbij de spelen kwamen, hoe groter de concurrentie werd en hoe serieuzer er voor getraind werd en ook hoe meer NL langebaan schaatsers zich er mee gingen bemoeien. Vorig jaar heeft bijvoorbeeld geen enkele wc een podiumplek opgeleverd (terwijl er net zo goed marathonschaatsers meededen) met uitzondering van de finale toen alle OS gangers of niet meededen of compleet uitgeput waren.

Voordeel is: jonge langebaners die nu doorbreken rijden al massastarts vanuit de jeugd. Huizinga werd wereldkampioen in 2017 en reed toen ook de wereldbekers massastart en is het dus wel gewend om in groepen te rijden.

Leuk dat je de database van Nederlanders in de massastart hebt aangelegd! Ik ben wel benieuwd naar de combinaties van de 23+34+2 = 59 schaatsers die hebben geleid tot een podiumplek. Of dat bijvoorbeeld veel koppeltjes uit hetzelfde team waren? En is het anders voor mannen dan voor vrouwen?

@sysya

Tsja, vorig seizoen was natuurlijk een uitzondering op zich. Iedere WC een ander duo en tactische fouten. Vorig seizoen haalden we in Calgary met Verweij (DQ) en Bergsma (ziek) niet eens de finales. In Heerenveen ging het tactisch de mist in. In SLC werden Schouten en Verweij na een gewaagde tactiek 5e en 6e. Uiteindelijk werd er erg veel gewisseld en dan helpt het ook nog eens niet mee dat degenen die twee keer mochten rijden, Bergsma en Verweij, of grotendeels ziek was en in een vormdip zat (Bergsma) of een keer gediskwalificeerd werd (Verweij). Dan vallen de resultaten snel tegen als je maar vier wedstrijden hebt voordat de grote toernooien beginnen. Dat merk je dit seizoen ook (al pakt Schouten gelukkig nog een podiumplek en mag hij zodoende straks in SLC met Huizinga aan de finale meedoen). Vorig seizoen zijn uiteindelijk alleen in de tweede seizoenshelft medailles gepakt (Schouten goud in Minsk, Verweij brons in Gangneung, Blokhuijsen goud in Kolomna).

Het is ook maar wat je een terugname van resultaten noemt. Je kunt ook naar het jaar voor de Spelen kijken toen internationaal dezelfde toppers meededen (regerend kampioen Lee, Giovannini, Swings, Michael, Contin, uiteindelijke kampioen Mantia, Wenger en zelfs nog Francolini) en toen haalde Nederland in 5 WC wedstrijden alleen in Harbin het podium niet toen - ik meen - Jorritsma onderuit ging. Bergsma won vervolgens solo in Nagano en pakte in Heerenveen zilver. Hoolwerf pakte tussendoor nog een keer zilver en brons. Dat waren vervolgens weer behoorlijke resultaten. Het deelnemersveld was het jaar daarvoor ook niet heel anders (en toen waren de wedstrijden over het algemeen zelfs nog sneller) en won Stroet 2 keer + zilver en pakte Bergsma 2 keer zilver (5 keer podium in 5 wedstrijden).

Het blijft een tricky opportunistisch onderdeel waarin kleine foutjes snel afgestraft worden. Als je de races van dit jaar en vorig jaar (de enige seizoenen die op het onderdeel tegen vallen) an sich gaat analyseren, dan kun je vaak al zien waar het misgaat.

Wat @Hakkie2 zegt is inderdaad een groot voordeel. En we blijken ook behoorlijk goed in het onderdeel. Dul die vorig jaar een world cup won. Dit jaar Robin Groot bij de dames en Yves Vergeer (belofte van Okay) die bij de heren wint.

Edit: Nu ik toch aan het graven ben: ik kom erachter dat sinds de MS in deze opzet wordt gereden (2014-2015), een volledig Anema-team slechts twee keer geen podium hebben gereden bij internationale deelname! Dat was in Hamar 2014 toen Lee won nadat Bergsma en Stroet beiden onderuit gingen en dus die wedstrijd vorig seizoen in Heerenveen. In 17 wedstrijden dus 15 keer podium gereden! 6 keer goud, 7 keer zilver, 2 keer brons. Ze moesten echter wel opboksen tegen de Koreanen en dan natuurlijk met name Lee. Waar Bergsma (en Schouten alleen in Minsk) voor Nederland nog eens een overwinning pakte, pakte Lee voor Korea alle 7 gouden medailles. Had altijd goede assistentie (Kim en Chung vooral), maar kon ook als geen ander van de overige deelnemers profiteren. Gewoon de beste van de MS in de huidige opzet. Men mag dankbaar zijn dat hij liever het ijs van de Weissensee op gaat, dan het ijs van de Max Aicher Arena.

Klopt wat je zegt, misschien leg ik het niet zo goed uit, maar wat ik ook vooral bedoelde is dat de NL langebaanschaatsers pas sinds een jaar voor de spelen echt aan de slag gingen met de MS dus dat zij minder succesvol zijn (en er vaker tactische fouten gemaakt worden) vind ik niet raar en ook geen accurate vergelijking. Wat @Hakkie2 zegt klopt ook, de junioren rijden de MS nu ook en zijn zo meer gewend om in een groep te rijden. Ik snap dan de keuze van de bondscoach voor Huizinga juist, je wilt dat junioren (en jonge senioren) op de langebaan een kans krijgen op de MS en met het geweld van de marathon ploegen op het NK is dat bijna onmogelijk, Huizinga heeft dan nog mazzel met zijn ploeg en een Douwe de Vries. Andere jonge mannen die meededen op het NK (Louis Hollaar even als voorbeeld die echt niet slecht reed op het NK) waren op voorhand al kansloos tegenover het blok van de marathon ploegen, omdat er in langebaanploegen nou eenmaal minder kandidaten samen rondrijden. Als de regels worden aangepast voor het NK (maximaal 2 rijders per team) krijg je een beter beeld van wat de jonge talenten die dus in hun junioren tijd al de MS reden kunnen. Als dan Stroet en Schouten met overmacht winnen kun je zeggen dat zij de beste zijn en moet je ze lekker laten rijden, op dit moment vind ik niet dat je dat kunt zeggen.

Ik snap je punt wel hoor (ik heb hier gisteren ook aangegeven dat de Nederlandse opzet aan verandering toe is), maar ik voeg er nog wel aan toe dat je als alleenrijder (NB: normaliter had Hollaar Bosker bij zich, maar die moest ziek verstek laten gaan op het NK) internationaal straks ook je mannetje moet staan. Er is geen garantie dat je maatje de finale straks haalt. Dat hebben we vorig seizoen gemerkt. Dat hebben een Wenger, Mantia of Swings, of Lee, of een Giovannini zich ook eigen gemaakt (waarbij die natuurlijk ervan profiteerden dat er nationaal geen of nauwelijks concurrentie was zodat die internationaal bakken met ervaring konden opdoen - naast de ervaring die ze al uit hun originele sporten hadden opgedaan).

Je bent in de minderheid op dit onderdeel niet bij voorbaat kansloos. Sterker nog; nationaal gezien gaat alle aandacht uit naar de ploeg van Anema waar juist rijders van profiteren of proberen te profiteren (WCKT met de coupe van Douwe en Chris), Hekman die zich altijd tussen de trein van A-Ware weet te manoeuvreren, zijn ploeggenoten die elke aanval van A-Ware neutraliseren (waar ook andere ploegen weer van kunnen profiteren zodra de wedstrijd stil valt) etc.

Dat klopt, maar alleen je mannetje staan tegenover 5 schaatsers van 1 ploeg is iets anders dan tegen 2 (of 1) schaatser(s) van 1 ploeg/land. Ik zeg niet dat Hollaar hier had gewonnen, maar hij is wel een jong talent dat in de toekomst zou kunnen meedoen, maar waarom zou hij wanneer hij tijdens kwalificatie wedstrijden steeds tegen zo'n blok moet opboksen? Zelfs met Bosker is het nog steeds 2 tegen 5, niet echt eerlijk (of uberhaupt representatief). Ik denk dat je met de huidige opzet jonge (langebaan) talenten gewoon aan het wegpesten bent van het onderdeel want ze hebben toch geen kans om zich te plaatsen, zelfs een plek bij de top 3 is lastig met meer dan 1 marathonploeg aan de start. Een Wenger of Mantia boksen natuurlijk ook op tegen koppels (meestal dan), maar daar heb je het weer, het zijn dan koppels niet vijftallen.

Als we in NL in de toekomst een goed koppel willen kunnen afvaardigen moet er structureel wat veranderd worden op kwalificatiewedstrijden, maximaal 2 per ploeg, geen gesjoemel met andere teamnamen voor hetzelfde team en er moet gewerkt worden aan de relatie tussen langebaan en marathonploegen (streng optreden tegen geruzie en gezeik van coaches en rijders).