Mjøsaman
Well-Known Member

Mmm, het is nou niet zo dat het doel van mijn vakantiereis is om ijsbanen op te zoeken, maar als je dan toch in de buurt bent, is dat wel een leuk extraatje.
Goed, Mjøsaman was dus in Japan. Niet voor het eerst, want in 2008 was ik er ook al. In een gecombineerde georganiseerde reis met wat toeristische hoogtepunten van Japan, en het WK Afstanden in Nagano. Tijdens die reis dus alleen de M-Wave in Nagano. De trein van Tokio naar Nagano stopte weliswaar in Karuizawa (WK 1963), maar reed daar toch vooral in tunnels door de bergen heen. Ook verbleven we een dag in Hakone, waar het heel licht sneeuwde, en waarvan ik later las dat daar in 1963 een voorbereidingswedstrijd voor het WK was gehouden.
Op een heel vreemde plek, op het dak van een hotel, geloof ik. (Zoek ik nog even uit).
Maar nu dus opnieuw in Japan. Het eerste deel van de vakantie was in het zuiden van Japan. Waar de vochtige, bijna tropische hitte schaatsen niet mogelijk maakt. Wel een tyfoon meegemaakt. Wij hadden vooral last van de regen, maar de wind van die tyfoon had andere delen van Japan geteisterd, zo zagen we in deel 2 van de vakantie.
Die vond namelijk plaats op Hokkaido, het meest noordelijke eiland van Japan. Waar het klimaat op Scandinavie lijkt. In september was het daar nog prima uit te houden, hoewel op 1 dag de wind uit het noorden kwam en je de herfst al duidelijk kon voelen. Mjøsaman en Mjøsavrouw waren op een groepsreis, met vaak 1 reisdag en dan 1 dag op dezelfde plek. We hadden en Japan Railpass en konden dus evt. zelf met de trein op stap. Bij de voorbereiding had ik nog het vage idee om te kijken of ik op zo'n vrije dag Obihiro en/of Kushiro kon bekijken. Maar dat bleek al snel een kwestie van de eerste trein heen, en pas 's avonds weer terug. En er zijn ook voor Mjøsaman grenzen. En aangezien bleek dat bovengenoemde tyfoon bijzonder huis had gehouden op Hokkaido, grote delen van het spoor had weggeslagen, en daarmee Obihiro en Kushiro per trein onbereikbaar had gemaakt, was het sowieso geen optie meer.
Van Zuid-Japan naar Hokkaido gingen we met de Shinkansen, de Hogesnelheidslijn van Japan. Om half negen instappen en om half vijf uitstappen, 1300 kilometer verder en op de seconde op tijd. Onderweg moet ik heel dicht bij de ijsbaan van Morioka zijn geweest, maar als je daar met 250 km/u langsvliegt mis je ook wel eens wat. Eindpunt van de Shinkansen is tot nu toe Hakodate, een vissersplaats aan de zuidkust van Hokkaido. Daar verbleven we dan ook. Het is een typische vissersplaats, beetje vervallen, maar wel met de blik naar buiten gericht. Met bijvoorbeeld een Russich-Orthodoxe kerk en een toeristische vismarkt die bezocht wordt door toeristen uit China.
En in de archieven schaatsuitslagen uit de jaren '50. Op Google Maps is een ovaal te zien, met de omschrijving van ijsbaan er bij.
Een mooie bestemming dus. Nu liggen ijsbanen meestal niet in het centrum van de stad, en deze dus ook niet. Hakodate heeft een schattig trammetje waarvan het spoor een soort omgekeerde V vormt. En de ijsbaan lag precies tussen de poten van de V. Eind van de middag een kilometertje of 2 lopen vanaf de halte dus. Volgens Google Maps lag er naast de ijsbaan een paardenrenbaan. Toen we echter de straat afliepen die ons naar de ijsbaan zou voeren, wees niets op een paardenrenbaan. Wel een terrein dat afgebakend was met een wachtpost, en wat er heel erg uitzag als een militaire basis. Met daarop een enorm veld. Ik kon niet precies zien wat daar was, het lag wat hoger en er stond een groot hek omheen. Mogelijk een atletiekbaan o.i.d.
Maar een stukje verderop zagen we al de lichtmasten die wijzen op de aanwezigheid van een stadion. Een enorme parkeerplaats, en op aanplakbiljetten allerlei foto's van wielrenners. Het was dus geen ijsstadion, maar een wielerbaan. Een echt mooie baan in de buitenlucht, en we konden zien dat er werd wat op getraind werd.
Het gebouw zelf was open, en bij de ingang stond een bewaker (!?) Of we even naar binnen mochten? Ja hoor, graag zelfs. Hij wees op een monitor: om 16.45 zou er een race zijn. Was dit ook de schaatsbaan? (Ja, Mjøsaman had natuurlijk wel opgezocht wat schaatsen in het Japans is: dat is suketo, waarbij je de -u- inslikt, gewoon Engels dus). Ja, in de winter werd er geschaatst.
We liepen de deur door en het was me toch druk binnen. Allemaal wat oudere, wat morsige Japanse mannetjes. Dan denk je, wat doen die allemaal op een donderdagmiddag om 16.30 bij een wielerbaan? Nou, gokken dus. Het leek wel zo'n wedkantoor, zoals je dat in Engeland ziet. Zenuwachtig gedoe met briefjes, geld, monitortjes e.d. in een vrije grote zaal.
Mochten we ook naar de eerste verdieping? Ja hoor, niemand die ons tegen houdt. En daar een mooie tribune, met van die Thialfkuipstoeltjes, achter glas zodat je de koers goed en beschut kan zien. Op de baan was echter niet veel actie, en de race zou nou toch bijna moeten beginnen. Op de monitoren werden de quoteringen getoond (denk ik), en een sprong er toch wel duidelijk uit. Om 16.45 was de baan nog leeg. Maar toen sprong het beeld dus op een wedstrijd elders in Japan. 8 man in de baan, een rondje of 8 en een eindsprint die iemand met twee vingers in zijn neus won. Nogal wat balende Japanners op de tribune en beneden in de grote hal, die allemaal direct vertrokken en schoonmaaksters die met grote snelheid de rommel aan het opruimen waren.
Was dit de ijsbaan uit de jaren '50? Ik weet het niet. Het was nu in ieder geval geen 400-meter baan, maar hij leek me wel groter dan 200m. Of was het dat veld op de basis? Of misschien was het nog wel heel ergens anders.
In ieder geval worden er nu geen schaatswedstrijden meer gehouden in Hakodate.
We liepen met de Japanners mee naar buiten, en liepen verder op zoek naar de tramhalte bij de andere poot van de V. We liepen blijkbaar uit de route (de rechte wegen bleken toch niet haaks op elkaar te staan), en kwamen op een onverwachte plek weer uit bij de tramrails. Inmiddels schemerde het al, en wandelen maakt hongerig, dus gingen de Mjøsa's al snel naar een van de pittoreske restaurantjes dicht bij het station, alwaar zij de plaatselijke visspecialiteit tot zich namen.
De volgende stop op Hokkaido was weliswaar aan een meer (Toya-ko), maar daarvan zijn geen schaatsuitslagen bekend. Midden in dat meer ligt een vulkaan, en het dorpje aan het meer bestaat nog niet zo lang, dus ik denk niet dat daar ooit wedstrijden geschaatst zijn. Dat is wel het geval in de stad daarna. Daarvandaan komt jaarlijks in ieder geval nog een uitslag door: Asahikawa. Maar daarover een volgende keer.
Laatst bewerkt: