World Cup 2, Beijing. 29 november - 1 december 2024

Gao zat ver genoeg voor de rest dat alle andere schaatsers sneller hadden moeten openen dan ze ooit gedaan hebben om hem te verslaan als de ronde hetzelfde zou zijn. Dubreuil zou bijvoorbeeld 9.43 nodig hebben, terwijl zijn snelste 9.46 was destijds, en dat was ook zijn enige onder de 9.5. Morishige zou 9.46 nodig hebben, en hij ging nog nooit harder dan 9.53.

Natuurlijk beïnvloedt de opening ook de ronde en is het niet helemaal zo simpel als ik net zei, maar de voorsprong van 0.17 op de snelste schaatser met valse start en de degelijke openingen die ze toch nog reden maken de kans dat Gao geen Olympisch kampioen geworden zou zijn vrij klein.

Violette Braun werd derde in de B-groep massastart vrouwen. En weet je wat dat betekent? Ze heeft de A-groep gehaald!

Je krijgt hier rondes van 24.72 voor Dubreuil en 24.76 voor Morishige. Dat is voor Morishige sneller dan hij ooit gedaan heeft op zeeniveau, en voor Dubreuil destijds zijn 3e snelste, achter twee keer de WB finale 2020 in Heerenveen. Het is ook sneller dan de 24.73 van zijn 1000m in Beijing, terwijl hij vaak een betere ronde rijdt op de 1000 dan de 500. Morishige had ten tijde van die rit nog niet harder geopend dan 9.57 (die 9.53 die ik eerder noemde was fout omdat ie van 22-23 is), dus je vraagt met 9.56 voor hem ook een snelste opening ooit.

Het is allemaal wel mogelijk, maar groot acht ik de kans zeker niet. Als iemand het gedaan zou moeten hebben dan zeg ik Dubreuil, want de 34.49 was voor Morishige al een laagland PR, terwijl Dubreuil al wel 34.30 gereden had.

Daleman is nu al wereldtop op de langebaan, bij het Shorttrack (nog) niet. Kan mij dus best voorstellen dat ze volledig voor de langebaan gaat.
Schulting draait allang mee in het shorttrack en is daar volgens mij zeker nog niet klaar. Echter de combi enkel vs de nieuwe onbevangen prikkels zou het mij niet verbazen dat de focus grotendeels op langebaan blijft dit seizoen. Ze oogt heel sprankelend momenteel.

Toch wel lekker om even in te zoomen op de Duitsers, want daar gebeuren momenteel mooie dingen.

De namen die we wekelijks in de A-groep zien, zijn Stefan Emele en Moritz Klein. Beiden rijden op de 1000m en de 1500m erg netjes rond. Zo staat Emele 7e op de 1500m en staat Klein op de 1000m na twee elfde plekken ... 11e! Prima resultaten.

Maar, in de B-groepen vallen de rijders en rijdsters wat minder op en dat komt vooral doordat het niet wordt uitgezonden. Maar, het gaat toch wel erg lekker daar. Even inzoomen op de podiumresultaten in de B-groepen:
Zo zagen we Sophie Warmuth, ze werd derde op de 500m en reed naar een keurige 38,71. Voor haar betekent dat promotie! Haar landgenote Ostlender reed ook een 38'er en ook haar zullen we vermoedelijk nog wel eens in de A-groep gaan zien.

Op de 1000m hebben de Duitsers Lea Sophie Scholz! Zij deelde het podium met Thorup en Wojcik en zij mag ook in Calgary starten in de A-groep! Diezelfde Ostlender kwam wederom nipt te kort: een kleine 0,2 seconde sneller en dan zat er promotie in!

Op de 1500m geen promovendus, maar laten we niet vergeten dat Hendrik Dombek nog herstellende is van een blessure, opgelopen in het voorseizoen, en redde WB1 en WB2 net niet.. De nummer tien van het WK Afstanden kan de Duitsers de tweede helft van het seizoen nog een dikke boost geven.

Dan hebben we nog de 3000m, waar er twee dames op het podium stonden in de B-groep. Maira Jasch en Josie Hofmann kwamen tot 4.05 en 4.06 en waren daarmee sneller dan Elisa Dul. Vooral voor de 19-jarige Jasch is dit een heerlijk PR met perspectief! Promotie zit er niet in, dit komt door de 5km die in Calgary op de planning staat..

Dan nog de 5000m, waar de Duitsers ook lekker bezig zijn! Op de plekken 1 en 2 eindigen Patrick Beckert en Felix Maly. 6.15 en 6.16 waren prima tijden en voor Beckert betekent dat promotie!

En dan heb ik Finn Sonnekalb nog niet eens genoemd..

De Duitsers zijn er in ieder geval goed mee bezig en dat is goed om te zien!

Dan hadden we buiten moeten blijven schaatsten, zonder ski-pakken en klapschaatsen. Ik denk dat we dan bij de eeuwwisseling al bijna stil hadden gestaan

Medaillespiegel na 2 world cups:
1. Verenigde Staten 9-2-5
2. Nederland 6-12-10
3. Japan 6-2-2
4. Noorwegen 2-2-2
5. Italië 2-2-1
6. Canada 1-3-2
7. Polen 1-2-1
8. Zuid-Korea 1-0-1
9. Frankrijk 1-0-0
10. China 0-2-4
11. België 0-2-0

Al zou je ook kunnen zeggen dat Jordan Stolz in zijn eentje het beste schaatsland ter wereld is.....

Dank voor deze uitleg! Ik kijk behoorlijk veel schaatsen en ben dol op het "lezen" van uitslagen, rondetijden, progressie die schaatsers maken en het bepalen van de potentie die in een schaatser zit. Maar ik schaats zelf niet en heb zeker geen verstand van techniek. Je hoort en ziet er op TV ook niet zo heel veel over, misschien ook wel omdat het bij schaatsen allemaal zo om de finesse lijkt te draaien en dus niet heel simpel of duidelijk uit te leggen is. Anders zou ook bij Antoinette Rijpma-De Jong "gewoon" altijd elke klap raak moeten zijn. Bovendien ziet het er bij pakweg een Gao, De Boo of Stolz op het oog allemaal totaal anders uit en abstraheer ik daaruit dat je op meerdere manieren hard kunt schaatsen. Over druk hoor ik wel veel, maar ik zie niet hoe de diverse schaatsers die creëren. Tuitert doet weleens nobele pogingen om het een en ander met een scherm te tonen, maar het echte inzoomen ontbreekt dan vaak en ook dan mis ik de exacte duiding nog geregeld. Ook over de technische verbeteringen van de klapschaats hoor je eigenlijk nooit zoveel.

Tot slot nog een paar centimeter Bob Beamon. Dat wereldrecord is en blijft verbluffend. Hij is nog steeds de 3e verspringer allertijden. En zonder die ene unieke dag op dat WK in Tokio was hij nog steeds wereldrecordhouder. Ik ga het niet uitvogelen, maar ik denk niet dat er op 1 ander atletiek onderdeel nog een atleet met een prestatie uit de jaren zestig of zeventig in de top 10 staat. De jaren tachtig sla ik over, want in dat decennium zaten sommige atleten propvol doping. Vooral de 47.60 op de 400 meter van Marita Koch uit 1985 is en blijft een absurde tijd. Al dingt de 1.53.28 op de 800 meter van Jarmila Kratochvilova uit 1983 ook wel mee voor de absurditeitsprijs. Overigens kwamen Marileidy Paulino (48.17) Keely Hodgkinson (1.54.61) afgelopen zomer bij de Olympische Spelen wel enigszins in de buurt.

Aan de ene kant maakt de technologische vooruitgang het schaatsen extra interessant om te volgen, omdat de grens steeds maar blijft verschuiven. We zijn een haar verwijderd van de eerste 10km met allemaal rondjes onder de 30. Terwijl ik me nog herinner dat er bij de introductie van de klapschaats plots mannen waren die rondjes onder de 31 gingen rijden op de 5km. Was Eskil Ervik niet ooit de eerste man die in navolging van de destijds buitenaardse Gianni Romme een 29'er op de 5km liet zien? Destijds was dat sen-sa-tio-neel. Nu is het doodgewoon. Het nadeel van deze voortdurende vooruitgang is dat de absolute waarde van een WR daalt en dat je schaatsers uit verschillende tijdperken ook niet zuiver kunt vergelijken. Maar misschien is dat juist ook wel de charme.

Romme was niet de eerste met een 29er. Rintje Ritsma begon op de OS 1994 met een rondje 29.90. Ik ga eens even zoeken naar de vroegste 29ers die ik kan vinden.

Rintje Ritsma - 29.90 - OS 1994
Gianni Romme - 29.76 - WB4 97-98
Gianni Romme - 29.32 - OS 1998
Bart Veldkamp - 29.91 - WK afst 1998
Gianni Romme - 29.52 - WK afst 1998
Rintje Ritsma - 28.87 - WK afst 1998
Gianni Romme - 28.82 - WK afst 1999

Geen Ervik in deze lijst, maar ik mis wel zijn rondetijden van WB4 97-98 in Heerenveen, dus het zou kunnen dat hij daar een 29er reed, en dan zou dat zelfs voor Romme zijn geweest, die in de laatste rit reed.

De eerste 29er als slotronde die ik heb kunnen vinden is 29.31 van niemand anders dan Frank Dittrich bij WB7 99-00 in Calgary. Een week later reed Ådne Søndrål 28.68 op de 1000 meter doorkomst bij het WK allround in Milwaukee, en dat was de eerste 28er buiten de openingsronde. Een paar jaar later, in februari 2004 in Heerenveen, plaatste Carl Verheijen een gigantische versnelling op de 3800 meter en reed 28.70, nog nooit vertoond zo laat in de race. Er werd pas sneller gereden op zeeniveau op een ronde na de eerste kilometer toen Sven Kramer een slotronde van 28.59 reed bij de WB finale 2013.

Godvidondo! Ritsma op die belachelijke futuristische UFO schaatsen bij de Spelen van 1994, ja natuuuuuurlijk! Een prachtig staaltje Friese Harakiri in Hamar. Een videokunstenaar zou er eigenlijk een kunstwerk van moeten maken en ergens bij het stadion of binnen moeten mogen plaatsen. Al was het maar om de nostalgische Noorse schaatsliefhebbers nog eens fijn mee te nemen naar het laatste moment in de Olympische geschiedenis waarop het Noorse schaatsen op de drie klassieke allround afstanden nog echt gehakt maakte van de Nederlandse concurrentie.

Wat betreft Ervik ben ik vast in de war. De race die ik me meen te herinneren moet die op het WK allround van 1999 geweest zijn. Hij opende daar in Hamar vijf jaar na de laatste werken van de kolossale Koss na een pittig verlies op de 500 meter voor eigen publiek in 18.76 en reed daarna een paar 30'ers. In mijn herinnering was dat toen erg hard, maar duidelijk niet zo hard als ik me heb ingebeeld. Bovendien ging Vadim Sajutin, die daar de 5km won en zich ontpopte tot de grootste concurrent van Ritsma, nog sneller van start dan Ervik. Ach ja, herinneringen ... ze vervagen en vermengen zich dan soms met dingen die achteraf toch niet hebben plaatsgevonden. Hopelijk herinner ik me nog wel goed dat Carl Verheijen die legendarische versnelling inzette tegen Chad Hedrick ...

Dat klopt! Hier is de video, de versnelling komt iets na 59 minuten:

die frustratie na afloop bij Hedrick...

In het midden van de race op de 5km ineens versnellen met 31,2-30,2-28,7 zou ook tegenwoordig nog bizar zijn.
In één ronde 1,5 seconde sneller!

Eigenlijk bijna net zo knap als de iconische 30,7-29,4-27,9 versnelling van Kramer op de 10km tegen Bøkko in Kolomna.
Al valt dit in het niet bij het duel in Hamar tussen beiden (Bøkko: 32,0-31,3-28,4-29,4) / Kramer: 32,0-31,9-29,1-28,4).
Een versnelling van Bøkko van 2,9 seconde in één ronde!!!

Ik heb ooit een keer uitgezocht wat de grootste versnellingen ooit zijn in één ronde op de 10 kilometer (die ik kan vinden). Om heel langzaam rijdende mensen en versnellingen na valpartijen eruit te filteren heb ik alleen versnellingen genomen naar een rondetijd onder de 30 seconden.

Bokko komt op de derde plaats, vlak achter Kramer in dezelfde rit, en ruim achter Hedrick ruim een jaar eerder die weer eens een bizarre race reed. Of tenminste, dat dacht ik, tot ik mij herinnerde dat ik recentelijk nog twee bizarre races had gevonden die nog niet in deze lijst stonden. Trevor Marsicano versnelt op de Amerikaanse qualifier van 32.2 naar 28.8, en Jeff Kitura accellereert na bijna 15 minuten van 35.57 naar 29.19, een versnelling van meer dan 6 seconden. Hij heeft er niets aan, maar het is wel grappig. Stolz komt ook in de top 10 want waarom niet, en verder zien we vooral veel Kramer en Roest.




--------------------------------------------------------------


Ik heb het destijds ook gedaan voor de 5 kilometer, waar de limiet 29.5 was. Die van Verheijen komt op de derde plaats, achter weer Hedrick en ruim achter Lee op de Aziatische qualifier in 2010. De versnelling van Cheol-Min Kim op de OS 2014 blijft een heel erg rare: Hij begon met 33ers en zelfs een 34.0, en daarna 32.7-31.5-30.2-28.8-28.8-29.4-30.3. Hij reed er 6:37.28 mee en werd 24e. Peter Michael staat erin met een versnelling naar wat nog steeds de snelste slotronde ooit is op zeeniveau, hij heeft zichzelf echt tekort gedaan op die OS. In deze lijst heel veel Kramer en verrassend genoeg geen Roest, die zijn versnellingen vaak over meerdere rondes uitsmeert.