Dat zie je volgens mij wel goed. Nu ik er over nadenk denk ik dat het verschil vooral is dat vogens de theorie van Kleinsman, die idd door Kramer en Wust goed wordt uitgedragen, je heel veel kracht zet in het overbrengen van je lichaam, vanaf het moment dat je afzet. Grodum en Davis brengen zetten mij enorm veel druk op het ijs, en consentreren zich minder op hun valbeweging.
Ik vind dat Davis het verdient. En ik vind het trouwens heel erg leuk om te zien hoe hij met de beer omging toen hij die bij de huldiging kreeg. Eerst mocht ik hem niet echt maar als je nou eenmaal de beste bent over 4 afstanden verdien je het om te winnen.
Volgens mij hebben we hier vorig jaar ook al eens over geschreven maar ben het met je eens.Want ik heb ook helemaal niets met die Amerikanen. En ik let toch ook op de manier van schaatsen en kan er dus niet van genieten,het ziet er niet uit, jammer.
Hoezo mooie schaatser,rasatleet. Dat begrijp ik niet want het ziet er niet uit en bij een rasatleet stel ik mij iets anders voor, maar dat is persoonlijk. Oke hij was goed,maar dat zegt nog niet alles toch. Het zou mij niets verbazen als we na de O.S. weinig van hem horen.Dat het goed voor het schaatsen is kampioenen of podiumplaatsen uit een ander land of continent dan Nederland, ben ik met je eens.(Maar zoals je weet hoeft er wat mij betreft ook geen Nederlander te staan maar dat is weer wat anders).
Bij Gunda Niemann zat ik me ook altijd op te vreten over haar techniek, die was nog een graatje erger dan Davis. Maar het gaat idd puur om de tijd en hoe het er dan uitziet maakt niet uit.
Stel je voor een extra puntentelling voor "de uitvoering" :shock: dan zouden we dezelfde taferelen te zien krijgen als bij kunstschaatsen. :twisted: . Tja het is misschien leuker om te kijken naar een schaatser met een gave techniek, maar uiteindelijk is de kunst wie het hardste gaat. Misschien kunnen ze nog een extra wedstrijd weekend toevoegen aan het programma "Het WK Allround Esthetisch Verantwoord Schaatsen",. Wie zou dat winnen en wie mag dat beslissen :?: :?:
Het gaat idd puur om de tijd en dat moet vooral zo blijven. Maar wie de prijs zou winnen voor het mooist schaatsen ... pfffffff ... bij de vrouwen wat mij betreft Gretha Smit en bij de mannen Sven Kramer of Jochem Uytdehaage.
Zelf heb ik altijd een voorkeur voor lange mensen die toch heel lening zijn. Vind ik er altijd mooi uitzien. Met name Wotherspoon en Lalenkov.
Frederique Ankoné !!! En inderdaad Verheijen, Kramer, Bos. En ook zeker Wennemars; zo fel en tegelijkertijd toch gecontroleerd, als-ie in vorm is. Maar ook bijvoorbeeld die jonge japanse, ik meen Ishino. En Frouke Oonk zie ik ook graag schaatsen, mooie techniek. En natuurlijk Gretha Smit, op de rechte stukken.
Shani Davis kreeg na de WK welgeteld elf felicitatie-mailtjes Rubriek: Sportwereld Vrijdag, 11-02-2005 Deze kroniek is een eerbetoon aan de nieuwe wereldkampioen allroundschaatsen Shani Davis. De waardering voor zijn geweldige prestatie moet vanuit Nederland komen, want thuis krijgt hij die absoluut niet. `Van enige feestvreugde was geen sprake. Niemand kent Shani hier', schrijft moeder Cherie Davis mij per email als antwoord op de vraag of er in Chicago massaal is gereageerd op het succes van haar zoon. Ook op de website van de wereldkampioen liep het niet storm. Shani kreeg sinds zondag welgeteld 11 mailtjes met felicitaties, op een enkele na alle afkomstig uit Nederland en Noorwegen. Thanks to bringing life back to speedskating - bedankt dat je weer leven in het schaatsen hebt gebracht, schrijft ene Bas. Wij hadden het niet mooier kunnen zeggen. Het is duidelijk dat Shani niet in een open wagen door Chicago werd gereden. Maar er was toch wel een dorp in Nederland te vinden geweest die de Amerikaan had willen adopteren en een feestje voor hem had willen organiseren? Pakweg Oldebroek of Sint Nicolaasga. Natuurlijk hadden de grote kranten in Chicago niet zoals in Nederland berichten en foto's van Shani op hun voorpagina's. `Als hij een misdaad had begaan, was hij zeker wel groot en duidelijk op de voorpagina gekomen', stelt moeder Davis bitter vast. Helemaal genegeerd werd Shani ook weer niet in zijn geboortestad. The Chicago Tribune had maandag op pagina 6 van zijn sportkatern een verhaal van liefst 40 zinnen. Chicagoan goes the distance. Ik bel nog even met de Chicago Tribune om te vragen of ze nog grote reportages met de plaatselijke held Shani in petto hebben. `Shani Who - who is that guy?' Ik vertel de man aan de andere kant van de lijn dat Shani Davis een jongen uit Chicago is die hij afgelopen weekeinde wereldkampioen speedskating is geworden. `That's great, man.' Zoals dat een Amerikaan betaamt, is het enthousiasme overdreven groot, maar toch heb ik het vermoeden dat er geen paginagrote verhalen van Shani in de Chicago Tribune zullen verschijnen. Misschien dat succes in Turijn volgend jaar daar verandering in kan brengen. Moeder Cherie Davis vanuit Chicago: `Als Shani iets wint in het langebaanschaatsen, dan is de gebruikelijke reactie van mensen: waar was Apolo?' Apolo Ohno is de Olympisch kampioen shorttrack van Salt Lake City, razend populair bij de Amerikanen.' Herinnert u zich ook nog dat er 21 jaar geleden, bij de Olympische Spelen van Sarajevo, al een zwarte schaatser aan het langebaanschaatsen meedeed? Dat was ene Erroll Fraser. Hij vertegenwoordigde de Maagdeneilanden en werd 40ste op de 500 meter in 43.47 en 42ste op de 1000 meter in 1.30.59. Afgezien van een paar schaatsers die vielen, hield Fraser op beide afstanden alleen een Joegoslavische krabbelaar achter zich. Na Sarajevo is niets meer van hem vernomen. En dan was er Lionel Sodogas, óók een zwarte hardrijder. Geboren in Togo en schaatsend voor Frankrijk. Lionel had een Olympische droom. Hij kwam ook op de Olympische Spelen terecht, niet als deelnemer, maar slechts als pauzenummer. Lionel kon op het ijs prachtig over tonnen springen, barrell jumping, en met die act werd hij door de organisatie van de Winterspelen van Lillehammer in '94 ingehuurd. Dus kon Lionel onder anderen Johann Olav Koss van heel dichtbij zijn gouden medailles zien winnen. Nou was Lionel Sodogas, die één jaar onder Peter Mueller trainde, helemaal niet zo'n beroerde schaatser. Hij is nog steeds Frans recordhouder op de 500 meter met een tijd van 36,28, gereden in Calgary. Hij deed aan een paar Europese kampioenschappen mee, maar Frankrijk weigerde hem al die jaren in te schrijven voor de Olympische Spelen. Dat sneed Lionel door de ziel. Bij een WK in de jaren 90 protesteerde hij voor de deur van Thialf tegen het Franse sportbeleid. Waar ze zich nu ook ter wereld bevinden, Shani Davis is ongetwijfeld de grote held van Erroll Fraser en Lionel Sodogas. Vele Nederlanders hebben de nieuwe wereldkampioen ook in hun hart gesloten. Toch werd de `Amerikaanse' WK in het afgelopen weekeinde minder goed bekeken dan de veel minder interessante EK in januari, met alleen Nederlanders op het erepodium. Ter vergelijking: de 1500 meter mannen op de EK werd door 2,9 miljoen mensen bekeken, die op de WK door `slechts' door 1,6 miljoen. Of ligt dat opmerkelijke verschil aan het carnaval? Het vertrouwen van de Nederlandse schaatsfans in de eigen rijders blijft trouwens groot. Een poll op www.schaatsen.nl met de vraag of de Amerikanen het allroundschaatsen bij de Winterspelen van Turijn gaan beheersen, wordt door een ruime meerderheid met `nee' beantwoord. De Nederlanders zullen de Amerikanen wel even verslaan. Gevalletje van chauvinisme? Prettige wedstrijd
Krijg toch steeds meer een minder fijn gevoel bij de familie Davis. OK discriminatie is een probleem in de USA (alhoewel dat in Chicago ws minder zal zijn dan in Texas) maar er gaat geen krantenbericht voorbij of er word geneuzeld over dit onderwerp door de Davisjes... Blijkbaar snappen ze nog weinig van het schaatsen en de cultuur die eromheen hangt. Maakt niet uit hoe je eruit ziet.. als je maar spontaan doet en hard schaatst en geen gezeur erover. Kan Dcheringa dat even niet melden aan Shani of zit hij ook op zwart zaad/geld. Krizz
