Beste schaatser: Nils van der Poel
Beste schaatster: Irene Schouten
Beste land: Nederland
Beste prestatie: Ik wil de MS van Swings (alle gaten dichtrijden en dan ook de drie snelst geachte sprinters verslaan: chapeau!), de 5km van Schouten, de 1000m van Takagi (niet mijn favoriete afstand, maar ik vond het echt gaaf dat ze haar laatste kans op individueel goud ook volledig aangrijpt) en de 1500m van Wüst noemen, maar kiezen vind ik lastig. het WR van V/d Poel is natuurlijk ook fantastisch, maar dat was nu niet meer zo imposant na dat WR van vorig seizoen. Ook dát gaat wennen
Mooiste moment: de winst van Irene Schouten op de Mass Start. De emotie bij haar en bij haar ploeg was ontzettend mooi om te zien. De Olympische Mass Start titel willen ze al zó ontiegelijk lang hebben in die ploeg, dat iedereen er compleet van ondersteboven is. Loon naar hard werken. De winst van Swings waarin alles samenkomt; het goud van Jackson; het laatste LOI-cursusje ''How to piek at the Olympics'' van Ireen Wüst. Ja, dat zijn ze wel zo'n beetje. Bovenal ben ik als marathonfanaat vooral blij met het succes van Schouten en Swings.
Grootste verrassing: Ja, toch ook wel Jackson. Ik had het niet meer verwacht. De geest leek langzaam uit de fles te gaan gedurende het seizoen, maar op het juiste moment terug in vorm.
Grootste teleurstelling: ploeg Jumbo-Visma in z'n geheel niet opperbest. Met zoveel deelnemers verwacht je toch meer positieve uitschieters dan nu het geval is. Ook geen enkele uitzonderlijke prestatie of superpiek gezien in tegenstelling tot de andere ploegen. Het was wat mat. Op de tweede plaats de mannen TP. Genoeg gezegd over het al dan niet trainen, maar de uitvoering was ook gewoon flink minder dan op het EK. Ze hadden ook duidelijk moeite met twee ritten op één dag. Daarna het presteren van Bergsma. Ik had er meer van verwacht en vooral meer van gehoopt. Het was niet slecht, maar net wat te degelijk. Hij leek niet de spirit van het NK of het OKT te hebben qua bewegingspatroon en ritme in zijn slag (stroperig was het). Over de grens viel Rusland in zijn geheel enorm tegen. Wel top gepresteerd bij de mannenachtervolging.
Beste coach: Dan ga ik toch voor Jillert Anema. Uiteindelijk steekt geen coach er echt overduidelijk bovenuit qua succes. Iedereen heeft naast succes ook met de nodige teleurstelling te maken. Van Velde heeft Wüst en Nuis, maar toch ook de balen met Kok, De Jong, Vosté en vooral Otterspeer. Eldering heeft Weidemann eindelijk op het goede moment in vorm gekregen en het fantastisch gedaan met de teamonderdelen. Daar staat tegenover dat Blondin in de afgelopen twee jaar wel enorm is weggegleden op de individuele afstanden. Ik ga dan toch voor de coach van de grootste gouddelver. Als Irene Schouten - die volgens alles en iedereen wel ff 3 tot 4x goud zou komen ophalen - de vorm niet had gehad, dan was het toernooi al mislukt voordat het kon beginnen. Het gehele seizoen werkelijk alles winnen en dan ook hier met 3x goud, 1x brons vertrekken: weer-ga-loos en de kroon op Anema zijn carrière. Een project dat 8 jaar in de maak is geweest. Met gelijk grote pieken (in haar eerste seizoen bij Clafis al op het podium van de 5km op het WK) en spoedig daarna veel grotere dalen (de complete ineenstorting van haar individuele prestaties na de hersenbloeding van haar moeder). Hij heeft er werkelijk alles aan gedaan om het talent eruit te krijgen (loeizwaar trainen met de mannen om haar zo hard en fit mogelijk te maken, vervolgens complementaire vrouwen met langebaansnelheid om haar heen zetten, op beperkt budget toch een extra techniektrainer voor haar erbij - die ontiegelijk belangrijk is gebleken - en bovenal van haar in mentaal opzicht een echte winnaar gemaakt). Ze is daar als persoon enorm gegroeid. Ook altijd in die mindere jaren rondom Pyeonchang toen het privé moeilijk was en de prestaties uitbleven heeft Anema het geloof gehouden dat zij de beste kon zijn en dat ook fel kenbaar gemaakt naar de buitenwereld als die twijfels hadden. Hoe terecht is dat vertrouwen gebleken! Dat, die emotie bij haar, bij Anema, bij Bergsma, van zo'n lange moeilijke weg naar het heden kwam er allemaal uit toen ze als eerste over de streep kwam bij de Mass Start gisteren. Schitterend.
Groenewoud heeft het ook goed gedaan. Helaas pech op de MS, maar daarentegen een onverwachte medaille via de TP. Ook een sterke 1500m gereden met een 5e plek op 0,15 sec van brons. Daar staat tegenover het presteren van Bergsma. Dat is ontiegelijk zuur, maar tegelijk zit het zelden zo mee dat alle deelnemers van een ploeg hun beste races laten zien op dit podium. Met slechts 3 deelnemers aan de start kun je ook amper een steek laten vallen. Dan mag je met 5 medailles, waaronder 3 gouden, echt wel trots richting Friesland vertrekken.
