Ik vind het juist typisch iets van deze tijd. Tot Salt Lake werden de meeste Olympische banen blijvend gebruikt, sindsdien niet 1 meer. Dat we het niet moeten willen ben ik het mee eens, maar ondanks alle aandacht voor duurzaam gebruik van materialen is er volgens mij nooit een minder duurzame periode geweest (of het moet 10 jaar geleden zijn geweest).
Laten we zeggen: het zou niet meer van deze tijd moeten zijn.
Calgary, Hamar, Nagano, en Salt Lake City waren de eerste vier indoor Olympische Spelen en alle vier banen zijn nog steeds de meest prestigieuze baan van het land waar regelmatig nationale en internationale wedstrijden gereden worden.
Turijn is eeuwig zonde. De baan was snel (eerste 1:44 ooit op laagland in 2007) en zou ideaal geweest zijn voor nationale en internationale wedstrijden.
Richmond was een erg trage baan en als men in Canada ging schaatsen wilde men waarschijnlijk toch wel liever naar Calgary, dus daar snap ik het iets meer dat de ijsbaan er niet meer is.
Sochi ligt op een plek zonder ook maar enige wintersportcultuur en voor het houden van internationale wedstrijd heeft Rusland al zat andere indoorijsbanen, dus dat die niet meer gebruikt zou worden was volstrekt logisch.
Gangneung is echt tragisch. Seoul is een bijzonder trage baan waar Gangneung erg snel was (al dan niet met een beetje blowerhulp). Zonde dat het geld er niet voor is, er zouden mooie internationale wedstrijden gereden kunnen worden.
Beijing is een hetzelfde verhaal als Sochi. De baan is op een plek gebouwd waar die niet nodig was (er was zelfs al een 400m overdekte ijsbaan in Beijing) dus dat was ook wel te verwachten.
Kortom, van twee van de vijf kon je dit van tevoren zien aankomen, van eentje is het een beetje om het even, en van twee is het echt heel erg jammer en tegen de verwachtingen in.