Ik had wel het idee dat heel wat schaatsers soms wat inhielden omdat ze bang waren op de lijn te komen. Er waren wel een paar enkele overtredingen (i.i.g. K.S. Lee en Oikawa). Het geheel blijft wel een beetje een klucht. Eigenlijk net zoals met die kick-finish, waar ze ook nooit goed over nagedacht hadden toen ze het toestonden.
Voor zover ik heb meegekregen zijn er geen DQ's gevallen vanwege de lijnregel. Als je verder goed kijkt naar hoe de meesten rijden is de lijnregel eigenlijk ook geen probleem; er zijn er maar weinig die meer dan 4 meter nodig hebben om af te zetten. Daarnaast is de regel eigenlijk al niks meer dan een extra waarschuwing geworden. Immers, je moet 2 keer vol door de lijn gaan om een DQ te krijgen. Daarbij moet het 100% duidelijk zijn voor de dienstdoende juryleden. 1. Interpreteer 2 keer: 2 keer achter elkaar, 2 keer in dezelfde race? 2. Als je twee juryleden hebt op verschillende punten, zien die dan dezelfde overtreding of een andere? 3. Hoe ga je een waarschuwing uitdelen aan een schaatser? In H'veen kan je de ledborden geel laten knipperen maar elders? De regel is nu zo onuitvoerbaar geworden dat je terugvalt naar de basis, blijf in je eigen baan. Kom je er 1 keer uit dan kan dat nog, blijf je buiten je eigen baan (wat echt nergens voor nodig is) dan een dq.
Persoonlijk vind ik de regel zoals hij er nu ligt (inclusief de soepele interpretatie) nog niet zo slecht. En wel om de volgende argumenten. 1. Er is een regel nodig - Allereerst is er zeker iets voor te zeggen dat schaatsers bij het langebaanschaatsen in principe in hun eigen baan dienen te blijven. - Daarnaast waren er vorig seizoen veel mensen die vonden dat er iets aan Sablikova's schaatsstijl moest gebeuren. Ik denk dat dat argument nog steeds zou moeten gelden. - De regel zoals hij bestond tot vorige week was veel te streng. Het had als bijwerking dat veel schaatsers die eenmaal per ongeluk de lijn passeerden meteen een DQ aan hun broek hadden. De soepele interpretatie maakt nu dat de kans op een onterechte DQ kleiner is geworden terwijl ze nog steeds haar hoofddoelen (de twee punten hierboven) bereikt. 2. De tegenargumenten snijden geen hout - Het meest gehoorde argument is dat dit slecht is voor de schaatssport. Ik begrijp niet precies wat men hiermee bedoelt. Waarschijnlijk dat een soort van willekeur ontstaat waarbij iedereen een DQ kan krijgen voor de miniemste fout. Dat effect is opgeheven nu de regel is versoepeld. Ook mogelijk is dat men eigenlijk één van de onderstaande argumenten in gedachten heeft. - 'Het maakt van schaatsen een jurysport'. Dit is een onzinargument; elke regel waarbij iemand die niet deelneemt aan het spel maakt in zekere zin van een sport een jurysport. Zo moet een scheidsrechter beslissen of iemand vals start of niet. Dat is ook niet altijd objectief. Ook in andere sporten moeten scheidsrechters soms subjectieve beslissingen nemen. - 'De zijwaartse beweging is de essentie van schaatsen': Nou, daarom zijn de banen ook veel breder dan bij bijvoorbeeld hardlopen en zwemmen. Bovendien kan op dit moment 99% van de schaatsers gewoon netjes binnen de lijnen schaatsen zonder al teveel moeite. Mocht de sport zich zo ontwikkelen dat het nodig wordt steeds breder te schaatsen dan kan men nog altijd de banen verbreden (door bijvoorbeeld de inrijbaan te verkleinen). 3. De alternatieven zijn ook niet ideaal Stel je bent het eens met de argumenten onder kopje (1.), dan vraag ik me af of er goede alternatieven zijn voor de huidige regel: - Je zou met gele kaarten kunnen werken. Kom je in een race eenmaal over de lijn dan krijg je een gele kaart, kom je in een volgende race wederom over de lijn dan krijg je een DQ. Ik vind de huidige regel beter omdat hij minder streng is. De kans lijkt me namelijk groter dat iemand tweemaal in een verschillende race per ongeluk over de lijn gaat dan tweemaal in één race. Bovendien moet er een hele gelekaartenadministratie worden opgetuigd. - Je zou met tijdstraffen kunnen werken. Ook niet ideaal want dan moet je voor elke afstand met een verschillende tijdstraf gaan werken (immers, 1 sec. op de 500 meter is veel zwaarder dan 1 sec. op de 10k). Ga je met percentages van het wereldrecord werken (op dit forum wel eens geopperd) heeft dit veel rekenwerk en onduidelijkheid voor het publiek tot gevolg. Al met al is de huidige regel dus niet ideaal (zo heeft Reitse gelijk dat er duidelijkheid dient te komen over de vraag of schaatsers ook een DQ krijgen als ze tweemaal achter elkaar de lijn passeren of dat het op twee verschillende plaatsen moet gebeuren, persoonlijk zou ik voor het laatste zijn omdat het soepeler is). Ik zie echter geen alternatieven gegeven het feit dat er mijns inziens wel een regel moet komen. Die regel moet zo soepel mogelijk zijn (dwz zo weinig mogelijk onterechte DQ's) terwijl er wel wat aan schaatsers met al te gortige overschrijdingen wordt gedaan. In mijn ogen slaagt de huidige regel (inclusief versoepeling) daar redelijk goed in, maar als er iemand een beter alternatief heeft (die de punten onder 1. respecteert) sta ik daar voor open. Mijn advies dus: De huidige versoepeling accepteren, maar zorgen dat de versoepeling opgenomen wordt in de officiele regels en proberen ook nog de versoepeling voor elkaar te krijgen dat het overschrijden tweemaal op een verschillende plaats moet gebeuren.
Je moet nooit een regel verder gaan specificeren op basis van een slap compromis. Laten we wel wezen, waarom eerst een waarschuwing geven? Kennelijk beseft de ISU ook wel dat een lijnoverschrijding waarbij je tegenstander niet hindert nergens op slaat. De enige goede regel zou IMO nog steeds zijn om een rijder te diskwalificeren die zonder noodzaak (i.e. valpartij, uitwaaieren wegens te hoge snelheid) met beide schaatsen over de lijn gaat. Een rijder die zijn schaats bijplaatst kan op dat moment nl wel zien dat hij/zij met zijn vorige afzet over de lijn zit en kan dus corrigeren.
Helemaal onzin vind ik dit niet: het is het mooist voor publiek als de regelgeving tot een minimum beperkt wordt, en zoveel mogelijk wordt overgelaten aan de creativiteit en het perfectionisme van de sporter. Gewoon zo hard als je kunt, en zie maar hoe je het doet. Hardlopen is fair, bij snelwandelen zit men continu tegen springen aan, en zitten juryleden constant nauwlettend in het oog te houden of ze net wel of net niet springen. De versoepeling van de regels komt akelig dicht in de buurt van wat Dedeut in zijn compromisalternatief noemde: de schaatbond krabbelt wat terug, maar wil ook geen gezichtsverlies lijden. Vandaar dat de regelhandhaving iets is versoepeld, en de strafmaat ook. Typisch polderen. Toch kan ik er al een stuk beter mee leven, omdat ik ook vind dat sport nou eenmaal bestaat bij de gratie van regels. (terwijl ik in dagelijks leven tegen regels ben). We kijken wie het hardste kan, en dan moeten we grenzen en regels hebben. Of zo'n baan nou 4, 41/2 of 5 meter breed moet zijn hangt dan af van de standaard slag van de beste schaatsers, maar ook wel van de beschikbare ruimte. (bij sneeuw op natuurijs ben je al blij met een baantje van 1 meter). Maar dat je ergens een grens stelt is te begrijpen. Zoals we bij het OKT de 'Sven-regel' hadden , is de Dr. Bibber- regel eigenlijk de Sablikovaregel
Hier ben ik het nou helemaal mee eens. Het gaat hier puur om Sablikova-achtig rijden tegen te gaan, en dat is wel terecht. Maar dan gaat het om 2 schaatsen die over de lijn gaan, en niet slechts 1. Dus als ze de regel nou aanpassen aan 2 schaatsen, dan kan ik er ook goed mee leven. Om de schaatser te helpen, zouden ze kunnen overwegen om de buitenbaan blauw te maken, net zoals de inrijbaan. Het is dan optisch veel makkelijker voor de schaatser om zijn zijn baan te blijven. Die lijn schijnt nogal lastig te zien te zijn tijdens een race.
Hier verlies je me al. De noodzaak ontgaat mij volledig. Het wordt dus echt als redelijk gezien dat er een regel gemaakt wordt, omdat Sablikova´s schaatsstijl sommige mensen niet aanstaat. Dat vind ik onbegrijpelijk. Er moet natuurlijk precies bepaald worden wanneer DQ krijgt, en dan blijft het even medogenloos. Je mag bijvoorbeeld 1x per rondje/rit/wedstrijd/toernooi de middelijn raken/overschrijden; de tweede keer krijg je DQ. Dan kan een Sablikova/Kramer/Tuitert/Kuipers daarop gaan rijden. 1x mag namelijk wèl. De 2e keer is dan evengoed een vergissing en dus een ´onterechte´ DQ. Ik dacht ´t wel... En dat is waar. Het hardrijden op de schaats moet gaan over de snelste tijd die nodig is om van start naar finish te gaan. Daarbij moeten natuurlijk regels zijn (bv je mag de bochten niet afsnijden), maar zo min mogelijk. Welke schaatster had ook al weer een pion omgetrapt en wist niet zeker of ze dq zou krijgen en zei toen ´er zijn ook zoveel regels...´ Oh oh oh komen we echt in een glijdende schaal. Met deze redenering kunnen we nog even doorgaan. Het is toch al een jurysport, dus we trekken een streep op het rechte eind, de jury bepaalt wie er het strakst langs rijdt, en kent bonus of straftijd toe. (Dat is ongeveer het beginpunt van het kunstschaatsen geweest.) Het hardrijden op de schaats moet geen jury krijgen. De klok bepaalt. Wat de start betreft, daar komt geen scheidsrechter aan te pas, laat staan een jury, de starter doet dat. Wat heeft schaatsen met ´andere sporten´ zoals hardlopen en zwemmen te maken? We gaan toch ook niet met spikes in een zwembad schaatsen? Het kan niet waar zijn dat je veel en ingewikkelde regels wil. De consequentie daarvan is dat schaatsers redelijkerwijs de finesses van het reglement niet meer kunnen kennen; dat je specialisten krijgt die dat wel kunnen en die eindeloos met elkaar in discussie gaan over of 1 x helemaal over de lijn en 1 x net niet helemaal over de lijn nu wel of niet tot dq moet leiden. In de beleving van de meeste supporters, van mij voorop, zal het al gauw naar willekeur rieken. Mijn alternatief: Er is al een regel dat je de tegenstander niet mag hinderen. Als het over-de-lijn-schaatsen toch hinderlijker en intimiderender is dan ik op de tv kan zien, zou je de handhaving van die regel toch kunnen aanscherpen. Mijn conclusie: De starter, blokjes, pionnen en vooral de klok. That´s all.
Dan zijn we natuurlijk uitgepraat. Mijn hele stuk is alleen relevant als je het met de argumenten onder (1.) eens bent. Ik vind het verder geen probleem als je die argumenten niet ziet zitten want dat is ieders eigen mening. Het zou onbegrijpelijk zijn als dat de enige reden was die ik noemde, maar er zijn er meer Dat zou dan hun eigen schuld en geen onterechte DQ zijn. Tsja, die tegenargumenten snijden alleen geen hout als je het met me eens bent (zoals ik in mijn stuk ook zeg) dat er een regel moet komen, en dat vind je niet. Dus daar gaan we niet uit komen. Dat zeg ik niet. Ik zeg niet dat we meer regels moeten maken omdat het toch al een jurysport is. Ik zeg alleen dat gegeven de vooronderstelling dat er een regel moet komen (een vooronderstelling die jij niet deelt), het geen argument is om over jurysport te beginnen. Wat ik bedoel is dat er al rekening gehouden is met het zijwaartse karakter van schaatsen (namelijk brede banen). Het is dus op grond van de zijwaartse beweging niet nodig de lijn te overschrijden. Verder proef ik dat je je geirriteerd hebt aan mijn stuk. Dat was niet de bedoeling. Ik wilde alleen aangeven dat ik persoonlijk de huidige situatie wel goed vind en ik wilde ook laten zien waarom. Dat 'waarom' snijdt zoals gezegd alleen hout als je mijn beginvooronderstelling deelt (dat er een regel moet komen) en die deel je niet. Geen probleem, ieder zijn mening. Een van de laatste dingen die ik wil is mensen irriteren of schaatsers onnodige DQ's bezorgen. Daarom heb ik ook gepleit voor een zo soepel mogelijke regel.
Briljant, dat lijkt me inderdaad een beter alternatief. Die regel is soepeler (dwz minder onnodige DQ's) en pakt toch (zoals Monique al aangeeft) het probleem aan. Ik ben voor!
Nee, ik was en ben niet geirriteerd, maar ik ben het ontzettend oneens met je betoog, op alle punten. Ik heb verder veel waardering voor jouw bijdragen op dit forum, zelfs voor het stuk waar ik het zo oneens mee ben. Het scherpt mijn eigen mening.
Jenny Wolff. Als je daar mee wilt aangeven dat de trainers en rijders slecht op de hoogte zijn van de reglementen, dan ben ik het met je eens. De commentatoren wisten het ook niet, maar dat verbaasd mij nog minder.
Terug naar de essentie. Schaatsen is een sport waar de snelste hoort te winnen binnen de regels die er zijn. De regels zijn er om op een eerlijke wijze te bepalen wie de snelste is. Veelvuldige DQ tasten dus wel degelijk de essentie van het schaatsen aan. De snelste wint immers niet. Veel DQ zijn dus slecht voor de sport. Blijft primair de vraag over of deze regel bijdraagt aan een eerlijkheid van de sport. Want het niet winnen door de snelste is wellicht slecht voor de sport, maar winnen met list en bedrog is nog erger. Is de Dr. Bibber regel dus zo van belang voor een eerlijk sport dat we het dan maar op de koop toenemen dat de snelste schaatsers af en toe niet winnen? We kunnen er al 120 jaar zonder, dus ik zie niet in waarom deze regel nu ineens nodig is om te bepalen of de snelste wel heeft gewonnen op een eerlijke wijze. Volgens mij is de regel ook primair bedoeld om de veiligheid van de schaatsers te vergroten. Zijn er uberhaupt voorbeelden waarbij de Dr. Bibberregel blessures zou hebben voorkomen? Volgens mij hinderen in 95% van de gevallen of meer, rijders andere rijders in de bochten (o.a. door de vallen) of tijdens de wissel. Daar helpt deze regel dus helemaal niet tegen. Zit er dan helemaal niets in deze regel? Ik denk het wel. Het uitwaaieren van schaatsers naar de inrijbaan is wel degelijk gevaarlijk. Het uitwaaieren naar een lege baan naast je is dat niet. Kortom verbied dat je uitwaaiert naar de inrijbaan en uitwaaieren naar de baan van je tegenstander mag alleen als je de tegenstander niet hindert. Je moet bijvoorbeeld minimaal x-meter voorsprong hebben. Voor de rest dus: weg met deze regel.
Ik wilde aangeven dat er niet te veel regels moeten komen, en ook niet te ingewikkeld, omdat het dan voor niemand meer te volgen is. Als de schaatsers al niet meer in staat zijn het reglement te overzien, dan is er in mijn ogen echt iets grondig mis gegaan. Als er almaar nieuwe regels gemaakt worden om schimmen te verdrijven ontstaat een onwenselijke situatie: De schaatsers schaatsen zo hard ze kunnen en aan de finish merken ze wel of ze DQ krijgen. Op grond waarvan de DQ is, maakt dan ook niets meer uit. Zo´n race wordt een gok; de exacte inhoud van de regels niet meer interessant.
Dit zegt in mijn optiek meer over de trainers en rijders dan over de reglementen. Vraag bij een gewone wedstrijd aan de rijders om de blokjes te leggen ........ dan kan het zijn dat je de vraag krijgt waar die pilonen horen te staan.....
De snelste heeft juist op een volkomen eerlijke wijze gewonnen als hij binnen zijn baan is gebleven. Elke overschrijding kan namelijk voordeel tov anderen hebben opgeleverd (anders is er ook totaal geen reden om buiten je baan te komen namelijk; moet je je baan wel goed kunnen zien). Zo had Jenny Wolff eigenlijk ook bestraft moeten worden toen ze die pilon raakte; ze kiest een ideale route die "net" niet kon, maar waarmee ze wellicht toch net even wat tijd wint. Je mag veiligheid ook niet ten koste laten gaan van eerlijkheid. Veiligheidsregels behoren vwb de eerlijkheid dan ook algemeen voor iedereen en altijd te moeten gelden (bv. ook als je alleen rijdt) en zouden niet mogen afhangen van een tijdelijke situatie in de wedstrijd. En dus zou er ook juist helemaal niemand mogen uitwaaieren. Je mag uitwaaieren of je mag het niet, en dat zou natuurlijk nooit mogen afhangen of daar nu min of meer toevallig een tegenstander rijdt....En eigenlijk geldt dat algemeen en hoort iedereen dus in principe overal en altijd in zijn baan te blijven. Dat is het meest fair, het meest veilig en het meest eenvoudig te begrijpen voor iedereen...Juist de uitzonderingen (soms wel/ soms niet ) maken het ingewikkeld.. Blijft staan dat de sanctie DQ bijna altijd veel te rigoreus is (en dat maakt de sport meer kapot). Nu leidt bv een kick-finish blijkbaar ook weer meteen tot een DQ. Bij het marathonschaatsen en inline-skaten telt alleen de 1e schaats als die de ondergrond raakt als finishmoment. Zoniet telt de 2e, of die nu de ondergrond raakt of niet (bv bij een val). Til je je 1e schaats dus op heb je pech, want dan telt de 2e schaats. Een kleine automatisch tijdstraf dus eigenlijk en heel wet beter dan meteen een DQ en net zo efficient. Het lijkt wel of ze het bij het langebaanschaatsen toch altijd weer beter denken te weten en het anders moeten doen...
Hier wordt inderdaad veel minder over geschreven en is eigenlijk veel bedenkelijker. Ik het dan ook met bovenstaande eens dat de schaats die op het ijs is wiordt gemeten. De Disq bij lijnoverschreiding vind ik echter meer verdedigbaar, want als daar een sneeuwrandje had gelegen dan zou je inderdaad uit de wedstrijd liggen (letterlijk dan) . Waarbij direct opgemerkt dat de regel 256 nu steeds meer nodig is want het is maar sinds kort en zelfs nog niet helemaal dat dit sneeuwrandje er niet meer is.
Jenny Wolf wist het niet meer. Jij wel? Ik daag je uit: Hoe zit het nu precies bij de lijnoverschrijding? Volgens mij als volgt: Pionnen wegschoppen mag, blokjes niet. In de bocht mag je met geen enkel stukje van je schaats over de lijn, maar wel erop. Overstreding leidt meteen tot DQ. Op het rechte eind mag je wel op en over de lijn, maar niet met je hele schaats, waarbij de 1e overtreding niet tot DQ leidt, de 2e wel. En nu de bonusvragen: Op het rechte stuk: Elke slag nog net met het laatste puntje van de schaats op de lijn blijven en er 1x helemaal overheen? Toegestaan? Geen DQ? Hoe lang blijft de eerste lijnoverschreiding staan, en zal de volgende dus tot DQ leiden? Antwoord: rondje of rit of race of toernooi. En hoe zit het nu bij uitwaaieren? Waar eindigt de bocht, waar begint het rechte eind? Waar eindigt het uitwaaieren en waar begint de eerste slag-op-het-rechte-stuk? Hoe zit het met vallen? Kent iemand hier het volledige lijnoverschreidingsreglement?
Het was een correct uitgevoerde wissel van buiten naar binnen. Wanneer de Pilon door het afzetbeen (schaats niet op het ijs) wordt geraakt is de wissel reeds uitgevoerd.
