Grappig, toen ik las dat je deze rankings ging posten heb ik voordat ik naar de resultaten keek in mijn hoofd zelf de 10 beste schaatsers op een rijtje gezet (puur op gevoel; 0 statistiek). Bij de vrouwen had ik maar liefst 9 dezelfde namen en ook nog eens op dezelfde posities. Alleen Mei Han had ik op de plek van Blondin, die voor mijn gevoel een wat teleurstellend jaar had. Bij de mannen ook veel dezelfde namen uiteraard, maar wel allemaal in andere volgorde op de top 2 na. En ik had ik Swings niet. Maar als ik de overige namen zie die in de top 20 staan is Swings logisch, ondanks dat ik elk jaar weer hoop dat 'ie op de individuele afstanden een stap gaat zetten en dat nooit echt doet. Tot slot: ik ben geen actieve poster hier, maar ik lees altijd met veel plezier alle statistieken en op statistiek gebaseerde voorspellingen die hier worden gepost. Dus bij deze een bedankje aan iedereen die daarvoor de moeite neemt en ga vooral zo door zou ik zeggen!
Dank voor de reactie @KoosHopeloos! Leuk dat de namen grotendeels met je intuïtie overeenkomen. Swings en Blondin scoren bijzonder goed op de massastart, die ik even zwaar meetel als klassieke afstanden. Op de andere onderdelen sprokkelen ze punten. Daarom scoren ze zo hoog in de overall lijst. Mei Han staat 11e en ik had haar ook een logische naam in de top-10 gevonden.
Goed, daar ben ik dan. Ik heb mijn leeftijden onderzoekje van het WK Sprint op mijn oude PC teruggevonden. Het stamde van 2008. Ik heb het vandaag geactualiseerd. Aangezien ik een soort halve digibeet ben, gaat dat allemaal met de hand. Aardig wat werk, maar wel leuk. Hier volgen alle nummers 1, 2 en 3 van alle WK's Sprint met hun leeftijd en de afgeronde leeftijd per editie. Tussendoor kwam ik tijdens het optellen met de rekenmachine nog op het idee om ook gemiddelden per decennium mee te nemen. En wat komt daar dan allemaal uitrollen? Eerst de mannen. HOE OUD WAS DE WERELDKAMPIOEN IN: 2024 Zhongyan Ning (24) Jenning de Boo (20) Laurent Dubreuil (31) = 25 2022 Thomas Krol (29) Kai Verbij (27) Håvard Lorentzen (29) = 28 2020 Tatsuya Shinhama (23) Laurent Dubreuil (27) Min-Kyu Cha (26) = 25 Gemiddeld 26,00 2019 Pavel Kulizhnikov (24) Tatsuya Shinhama (22) Kjeld Nuis (29) = 25 2018 Håvard Lorentzen (25) Kjeld Nuis (28) Kai Verbij (23) = 25 2017 Kai Verbij (22) Håvard Lorentzen (24) Kjeld Buis (27) = 24 2016 Pavel Kulizhnikov (21) Kjeld Nuis (26) Kai Verbij (21) = 23 2015 Pavel Kulizhnikov (20) Hein Otterspeer (26) Aleksej Jesin (27) = 24 2014 Michel Mulder (27) Shani Davis (31) Daniel Greig (22) = 27 2013 Michel Mulder (26) Pekka Koskela (30) Hein Otterspeer (24) = 27 2012 Stefan Groothuis (30) Kyu-Hyuk Lee (33) Tae-Bum Mo (22) = 28 2011 Kyu-Hyuk Lee (32) Tae-Bum Mo (21) Shani Davis (28) = 27 2010 Kyu-Hyuk Lee (31) Kang-Seok Lee (24) Keiichiro Nagashima (27) = 27 Gemiddeld 25.7 2009 Shani Davis (26) Keiichiro Nagashima (26) Simon Kuipers (26) = 26 2008 Kyu-Hyuk Lee (29) Jeremy Wotherspoon (31) Jun Moon (25) = 28 2007 Kyu-Hyuk Lee (28) Pekka Koskela (24) Shani Davis (24) = 25 2006 Joey Cheek (26) Dmitri Dorofejev (29) Jan Bos (30) = 28 2005 Erben Wennemars (29) Jeremy Wotherspoon (28) Joey Cheek (25) = 27 2004 Erben Wennemars (28) Jeremy Wotherspoon (27) Mike Ireland (30) = 28 2003 Jeremy Wotherspoon (26) Gerard van Velde (31) Erben Wennemars (27) = 28 2002 Jeremy Wotherspoon (25) Casey FitzRandolph (27) Mike Ireland (28) = 26 2001 Mike Ireland (27) Hiroyasu Shimizu (27) Jeremy Wotherspoon (24) = 26 2000 Jeremy Wotherspoon (23) Mike Ireland (26) Hiroyasu Shimizu (26) = 25 Gemiddeld 26.7 1999 Jeremy Wotherspoon (22) Jan Bos (23) Hiroyasu Shimizu (25) = 23 1998 Jan Bos (22) Jeremy Wotherspoon (21) Erben Wennemars (22) = 21 1997 Sergeij Klevtsjenja (26) Roger Strøm (30) Casey FitzRandolph (22) = 26 1996 Sergeij Klevtsjenja (25) Hiroyasu Shimizu (22) Manabu Horii (24) = 23 1995 Yoon-Man Kim (22) Hiroyasu Shimizu (21) Yasunori Miyabe (28) = 23 1994 Dan Jansen (28) Sergej Klevtsjenja (23) Junichi Inoue (22) = 24 1993 Igor Zjelezovski (29) Yasunori Maiyabe (26) Hiroyasu Shimizu (19) = 25 1992 Igor Zjelezovski (28) Dan Jansen (26) Toshiyuki Kuroiwa (23) = 26 1991 Igor Zjelezovski (27) Uwe-Jens Mey (27) Toshiyuki Kuroiwa (22) = 25 1990 Ki-Tae Ba (24) Andrej Bachvalov (26) Igor Zjelezovski (26) = 25 Gemiddeld 24.1 1989 Igor Zjelezovski (25) Uwe-Jens Mey (25) Andrej Bachvalov (25) = 25 1988 Dan Jansen (22) Uwe-Jens Mey (24) Eric Flaim (20) = 22 1987 Akira Kuroiwa (25) Nick Thometz (23) Yukihiro Mitani (20) = 23 1986 Igor Zjelezovski (22) Dan Jansen (20) Akira Kuroiwa (24) = 22 1985 Igor Zjelezovski (21) Gaetan Boucher (28) Dan Jansen (19) = 23 1984 Geatan Boucher (27) Sergej Khlebnikov (28) Kai Arne Engelstad (29) = 28 1983 Akira Kuroiwa (21) Pavel Pegov (26) Hilbert van der Duim (25) = 24 1982 Sergeij Khlebnikov (26) Gaetan Boucher (25) Frode Ronning (22) = 24 1981 Frode Rønning (21) Sergei Khlebnikov (25) Anatoli Medennikov (23) = 23 1980 Eric Heiden (21) Gaetan Boucher (23) Tom Plant (22) = 22 Gemiddeld 23.6 1979 Eric Heiden (20) Gaetan Boucher (22) Frode Rønning (19) = 20 1978 Eric Heiden (19) Frode Rønning (18) Johan Granath (28) = 22 1977 Eric Heiden (18) Peter Mueller (22) Jevgeni Koelikov (27) = 22 1976 Johan Granath (26) Dan Immerfall (22) Peter Mueller (21) = 24 1975 Aleksander Safronov (22) Jevgeni Kulikov (25) Valeri Muratov (29) = 25 1974 Per Bjørang (26) Masaki Suzuki (28) Eppie leeker (24) = 26 1973 Valeri Muratov (27) Jos Valentijn (21) Eppie Bleeker (23) = 24 1972 Leo Linkovesi (24) Valerij Muratov (26) Ard Schenk (27) = 26 1971 Erhard Keller (25) Ove König (20) Ard Schenk (26) = 24 1970 Valeri Muratov (24) Keiichi Suzuki (27) Magne Thomassen (28) = 26 Gemiddeld 23.9 Waarmee de gemiddelde leeftijd van alle mannen op het podium van de 53 WK's Sprint uitkomt op 24.86 Mijn persoonlijke conclusie? Je hoeft in ieder geval niet perse eind twintig te zijn om op het podium van het WK Sprint te komen. Ik vond in mijn oude commentaar de term "oogsten" terug en die zal destijds dan wel door Henk Gemser zijn gebruikt. Wat wel opvalt, is dat de gemiddelde leeftijd eigenlijk na het jaar 2000 iets hoger is geworden. Tegelijkertijd zijn er niet echt veel podia geweest waarop de gemiddelde leeftijd 28 was. En ik zie geen enkel podium met een gemiddelde leeftijd van 29 of ouder. Sowieso staan er nauwelijks mensen tussen die pas na hun 28e piekten op het WK Sprint. Kyu-Hyuk Lee is een duidelijke uitzondering, net als Erben Wennemars en Stefan Groothuis. Laurent Dubreuil had ook perfect in dit rijtje gepast als hij in 2022 niet voor de zekerheid een Corona test had gedaan. De meeste andere Grote Sprinters hadden voor hun 25e al meerdere medailles op zak. Ook opvallend is dat er nog nooit iemand op het podium stond die ouder was dan 33.
En dan de vrouwen. HOE OUD WAS DE WERELDKAMPIOEN IN: 2024 Miho Takagi (29) Femke Kok (23) Jutta Leerdam (25) = 26 2022 Jutta Leerdam (23) Femke Kok (21) Vanessa Herzog (26) = 23 2020 Miho Takagi (25) Nao Kodaira (33) Olga Fatkulina (30) = 29 Gemiddeld 26.0 2019 Nao Kodaira (32) Miho Takagi (24) Britanny Bowe (30) = 29 2018 Jorien ter Mors (28) Brittany Bowe (29) Olga Fatkulina (28) = 28 2017 Nao Kodaira (30) Heather Richardson (27) Jorien ter Mors (27) = 28 2016 Britanny Bowe (27) Heather Richardson (26) Jorien ter Mors (26) = 26 2015 Britanny Bowe (26) Heather Richardson (25) Karolina Erbanova (22) = 24 2014 Jing Yu (28) Hong Zhang (25) Heather Richardson (24) = 26 2013 Heather Richardson (23) Jing Yu (27) Sang-Hwa Lee (23) = 24 2012 Jing Yu (26) Christine Nesbitt (26) Hong Zhang (23) = 25 2011 Christine Nesbitt (25) Annette Gerritsen (25) Margot Boer (25) = 25 2010 Sang-Hwa Lee (20) Sayuri Yoshii (25) Jenny Wolf (31) = 25 Gemiddeld 26.0 2009 Beixing Wang (23) Jenny Wolf (30) Jing Yu (23) = 25 2008 Jenny Wolf (29) Anni Friesinger (31) Annette Gerritsen (22) = 27 2007 Anni Friesinger (30) Ireen Wust (20) Cindy Klassen (27) = 26 2006 Svetlana Zjurova (35) Manli Wang (32) Chiara Simionato (30) = 32 2005 Jennifer Rodriguez (28) Anzjelika Kotjuga (34) Sabine Völker (31) = 31 2004 Marianne Timmer (29) Anni Friesinger (27) Jennifer Rodriguez (27) = 28 2003 Monique Garbrecht (34) Cindy Klassen (23) Shihomi Shinya (23) = 27 2002 Catriona Le May (31) Andrea Nuyt (27) Anzjelika Kotjuga (31) = 30 2001 Monique Garbrecht (32) Eriko Sanmiya (26) Catriona Le May (30) = 29 2000 Monique Garbrecht (31) Chris Witty (24) Marianne Timmer (25) = 27 Gemiddeld 28.2 1999 Monique Garbrecht (30) Catriona Le May (28) Sabine Völker (25) = 28 1998 Catriona Le May (27) Sabine Völker (24) Chris Witty (22) = 24 1997 Franziska Schenk (23) Ruihong Xue (28) Chris Witty (21) = 24 1996 Chris Witty (20) Edel-Therese Hoiseth (30) Franziska Schenk (22) = 24 1995 Bonnie Blair (30) Oksana Ravilova (27) Franziska Schenk (21) = 26 1994 Bonnie Blair (29) Angela Hauck (28) Ruihoing Xue (25) = 27 1993 Qiaobo Ye (28) Bonnie Blair (28) Oksana Ravilova (25) = 27 1992 Qiaobo Ye (27) Bonnie Blair (27) Christa Rothenburger (33) = 29 1991 Monique Garbrecht (22) Qiaobo Ye (26) Chrisine Aaftink (24) = 24 1990 Angela Hauck (24) Bonnie Blair (25) Christine Aaftink (23) = 24 Gemiddeld 25.7 1989 Bonnie Blair (24) Christa Rothenburger (30) Seiko Hashimoto (24) = 26 1988 Christa Rothenburger (29) Karin Kania (27) Bonnie Blair (23) = 26 1987 Karin Kania (26) Bonnie Blair (22) Christa Rothenburger (28) = 25 1986 Karin Kania (25) Christa Rothenburger (27) Bonnie Blair (21) = 24 1985 Christa Rothenburger (26) Angela Stahnke (19) Erwina Rys-Ferens (30) = 25 1984 Karin Enke (23) Valentina Lalenkova (27) Natalja Gelebova (20) = 23 1983 Karin Enke (22) Natalja Pestrusova (27) Christa Rothenburger (24) = 24 1982 Natalia Petrusjova (26) Karin Enke (21) Monika Holzner-Pflug (27) = 21 1981 Karin Enke (20) Tatjana Tarasova (23) Natalja Petrusova (25) = 23 1980 Karin Enke (19) Leah-Poulos Mueller (28) Beth Heiden (20) = 22 Gemiddeld 23.9 1979 Leah Poulos-Mueller (27) Beth Heiden (19) Christa Rothenburger (20) = 22 1978 Ljubov Sadtsjikova (26) Beth Heiden (18) Erwina Rys-Ferens (23) = 22 1977 Sylvia Burka (22) Leah Poulos (25) Haitske Pijlman (22) = 23 1976 Sheila Young (25) Leah Poulos (24) Sylvia Burka (21) = 23 1975 Sheila Young (24) Heike Lange (19) Cathy Priestner (18) = 20 1974 Leah Poulos (22) Atje-Keulen-Deelstra (35) Monika Pflug (20) = 26 1973 Sheila Young (22) Atje-Keulen-Deelstra (34) Monika Pflug (19) = 25 1972 Monika Pflug (18) Diane Holum (20) Ljudmila Titova (25) = 21 1971 Ruth Schleiermacher (21) Anne Henning (15) Diane Holum (19) = 18 1970 Ljudmilla Titova (23) Nina Statkevitsj (26) Atje Keulen-Deelstra (32) = 30 Gemiddeld 23.0 Daarmee komt de gemiddelde leeftijd van alle dames op de podia van de 53 WK's Sprint uit op 25,39. Dat is ietsje hoger dan bij de heren. Hier zien we wel duidelijk meer oudere podia. Bij de mannen was het oudste podium 28, bij de dames begonnen we in 1970 al meteen met een gemiddeld podium van 30 en daarna volgde vooral in de eerste jaren na de eeuwwisseling podia met een gemiddelde van 29, 30, 31 en zelfs 32. Tegelijkertijd was het podium in 1971 ook meteen het allerjongste in de gehele WK Sprint geschiedenis. Ook hier valt op dat de gemiddelde leeftijd is opgelopen. Ik zie vooral toch weer veel Grote Sprintsters die al op jonge leeftijd veel medailles behaalden. Maar zeker ook echte late piekers zoals Nao Kodaira en Jenny Wolf. Catriona Le May is wat lastiger te categoriseren aangezien haar klim naar de top exact samenviel met de opkomst van de klapschaats. Zeer opvallend zijn ook de 4 titels die Monique Garbrecht nog na haar 30e pakte, temeer daar ze op haar 22e al haar eerste titel won. Minstens net zo opvallend is Svetlana Zjurova die al 35 was toen ze voor het eerst op het podium van het WK Sprint stond en ook meteen won. Maar Zjurova was zeker geen laatbloeier. Ze werd op haar 24e immers als wereldkampioen op de 500 meter.
We hebben nu drie internationale wedstrijden gehad (4CC & 2 wereldbekers), en daarbij zijn behoorlijk wat nieuwe nationale laaglandrecords gereden. In deze post ga ik alle nieuwe records die in de top 30 nationale records op zeeniveau komen bij langs. Sommige zijn meerdere malen verbeterd, in welk geval ik alleen het huidige record noem. Als het record ook een echt nationaal record is dat vermeld ik het erbij. Voor de 100 meters maak ik geen onderscheid tussen hoog en laagland. Ik ga de mannen en vrouwen in twee aparte posts doen, en we beginnen met de vrouwen. 500 meter Taiwan - 38.33 (-0.55) - Ying-Chu Chen - Beijing België - 38.93 (-0.18) - Fran Vanhoutte - Beijing 1000 meter Zwitserland - 1:17.87 (-0.29) - Kaitlyn McGregor - Beijing Spanje - 1:19.93 (-0.94) - Luisa González - Beijing 1500 meter China - 1:55.18 (-0.04) - Mei Han - Nagano België - 1:57.93 (-0.16) - Isabelle van Elst - Nagano Frankrijk - 2:04.08 (-3.96) - Violette Braun - Beijing - overall record 3000 meter België - 4:09.67 (-0.77) - Sandrine Tas - Beijing Frankrijk - 4:13.41 (-16.91) - Violette Braun - Beijing - overall record Volle ronde Kazachstan - 27.32 (-0.08) - Nadezhda Morozova - Beijing Zwitserland - 28.28 (-0.29) - Kaitlyn McGregor - Beijing 100 meter (overall record) Taiwan - 10.40 (-0.19) - Ying-Chu Chen - Beijing Denemarken - 10.93 (-0.01) - Sofia Thorup - Beijing Ying-Chu Chen maakt echt supergrote stappen en vermorzelt het oude record van Yu-Ting Huang op de 500 meter, al heeft die nog wel het overall record met 37.87. Verder zijn de Belgen goed bezig en hun zuiderburen, de Fransen, nog beter.
En dan nu ook de mannen. Hier zijn iets meer records gesneuveld. 500 meter Estland - 34.73 (-0.05) - Marten Liiv - Beijing Kazachstan - 34.87 (-0.03) - Yevgeniy Koshkin - Beijing Oostenrijk - 36.05 (-0.03) - Ignaz Gschwentner - Beijing 1000 meter Hongarijë - 1:09.39 (-0.53) - Min-Seok Kim - Nagano Oostenrijk - 1:09.97 (-1.14) - Gabriel Odor - Beijing Taiwan - 1:10.54 (-0.09) - Wei-Lin Tai - Hachinohe 1500 meter Hongarijë - 1:45.21 (-2.91) - Min-Seok Kim - Nagano Duitsland - 1:45.65 (-0.26) - Stefan Emele - Beijing Tsjechië - 1:47.24 (-0.81) - Metoděj Jílek - Nagano - overall record Taiwan - 1:49.61 (-0.46) - Wei-Lin Tai - Hachinohe 5000 meter Tsjechië - 6:12.99 (-6.61) - Metoděj Jílek - Beijing - overall record Denemarken - 6:23.55 (-3.86) - Viktor Hald Thorup - Beijing Slowakije - 6:32.97 (-1:13.39) - Lukáš Steklý - Beijing - overall record Hongarijë - 6:35.74 (-6.32) - Min-Seok Kim - Beijing - overall record Volle ronde China - 24.75 (-0.11) - Zhongyan Ning - Beijing Estland - 24.87 (-0.09) - Marten Liiv - Beijing Hongarijë - 25.42 (-0.02) - Min-Seok Kim - Nagano Oostenrijk - 25.62 (-0.45) - Gabriel Odor - Beijing 100 meter (overall record) Estland - 9.73 (-0.01) - Marten Liiv - Beijing Min-Seok Kim is lekker records aan het rapen voor Hongarije en staat nu op de 1500 twee keer in de lijst: Plek 7 voor Zuid-Korea en plek 12 voor Hongarijë. Marten Liiv is goed bezig, en onze grote armen-op-de-rug-held Metoděj Jílek is nog beter bezig met een heus wereldrecord voor junioren. Als ik een record over het hoofd gezien heb laat het me dan graag weten.
Ik was er inderdaad eentje vergeten! Patrick Beckert reed in Beijing compleet uit het niets in de b-groep een heel erg knappe 6:15.59, bijna een seconde onder zijn bestaande Duitse laaglandrecord. Als hij dit kan op de 5 kilometer, wat gaat hij dan kunnen op de 10?
In 1980 was Henning 24, Pflug 26, Young 29, Poulos 28, Burka 25, Schleiermacher 30, Averina 29, Heiden 20 , Holum 28 (Heiden's coach!), Rothenburger 21 , Enke 19 en Petruseva 24. Het meest spectaculaire sprinttoernooi dat nooit gereden werd
De post van @Yuskov van maandag heeft me aan het denken gezet. Hoe kan het nou dat het net lijkt alsof Nederland al jaren weinig nieuwe talenten heeft bij de junioren mannen, terwijl Nederland nog steeds goed meedoet bij de mannen? Antwoord: omdat Nederland al erg lang met dezelfde schaatsers medailles haalt. Drie in zes jaar Ik heb een overzicht gemaakt van de jaren waarin schaatsers voor het eerst een medaille winnen op een Groot Toernooi. Dat kan een WK allround, WK sprint, de Olympische Spelen of het WK afstanden zijn, dat maakt niet uit, een schaatser komt in de lijst als hij zijn eerste individuele medaille haalt op één van die vier toernooien. Zo waren er heel veel Nederlandse mannen die een medaille wonnen in Sotsji, maar alleen voor Ronald Mulder was het zijn eerste (en laatste) medaille op een groot toernooi. In 2015 haalden marathonschaatsers Douwe de Vries, Erik-Jan Kooiman en Arjan Stroetinga hun eerste grote medailles. In 2016 was die eer voor het duo Krol en Verbij, in 2017 kwam Roest erbij en in 2018 Marcel Bosker. Maar daarna droogde het op. In de vier jaar daarna haalde Nederland vrijwel alle medailles bij de mannen met schaatsers die in de jaren daarvoor hun eerste grote prijs hadden gehaald. Alleen Dai Dai N'tab was nieuw op het podium, met brons op het WK afstanden 2021, al zou het me niet verbazen dat hij daar alleen stond omdat de Aziaten niet mee konden doen. In 2023 en 2024 kwamen Bart Hoolwerf en Jenning de Boo er wel bij op het WK-podium, maar het houdt niet over. Slechts drie nieuwe WK-medaillewinnaars in 6 jaar. De laatste keer dat het nog minder was bij de mannen, was in de periode 1982-1987, maar goed, toen had je nog geen WK afstanden en won Nederland maar liefst nul medailles op de Olympische Spelen van Sarajevo. Een overdaad aan schaatsers en ploegen De laatste veelwinnaar die er bij is gekomen voor Nederland is Patrick Roest in 2017. De schaatsers die er daarna bij komen, hebben nog niet veel gewonnen (Bosker, N'tab) of hebben nog meer jaren nodig om te laten zien of ze nog wel een veelwinnaar zijn of niet (Hoolwerf, De Boo). De afgelopen jaren waren het voornamelijk Roest, Nuis, Verbij en Krol die voor de medailles zorgden en die kennen we allemaal al jaren. Hoe anders was het in 2011 en 2012. Nuis, Groothuis, Smeekens, Blokhuijsen, Bob de Vries, Bergsma, Mulder, Verweij, het kon niet op. Zo veel Nederlandse schaatsers vonden de weg naar boven. En kort daarna gebeurde dat ook bij de vrouwen. Het leek wel alsof elke Nederlandse vrouw die goed was op de (middel)lange afstanden een medaille kon winnen op een WK. Valkenburg, Voorhuis, De Vries, Nauta, Kleibeuker, Joling, Achtereekte en op de massastart Schouten en Huisman. En uiteraard had je ook nog Ter Mors, Van Beek, Oenema en de grote Wüst. En er waren minstens zo veel schaatsteams. TVM, Beslist.nl, BAM, Corendon, Project 2018, Activia, BrandLoyalty, Liga, noem ze allemaal maar op. En dan kwamen er rond die tijd ook nog namen voorbij als Afterpay, Op=Op Voordeelshop en Koopjesdrogisterij. Junioren Tegenwoordig is het schaatsen minder gefragmenteerd. Er zijn een paar grote ploegen en ook wat minder vrouwen die medailles winnen. Maar de vrouwen die medailles winnen, zijn veel meer dan in het verleden veelwinnaars. Rijders als Kok, Leerdam, Groenewoud en Rijpma-de Jong staan bijna elk jaar wel op het podium, Schouten ook uiteraard, en Beune zie ik dat ook wel doen in de komende jaren. Gek is dat niet. Van de laatste 8 allroundtitels op het WK junioren gingen er bij de vrouwen 7 naar Nederland. Bij de mannen is dat aantal twee: Huizinga in 2017 en Wennemars in 2022. Desondanks rijden er nu genoeg mannen rond die de potentie hebben op individuele WK-medailles te halen. Huizinga, Snellink, Prins, Wennemars, Scheperkamp en misschien ook wel Westenbroek. Maar dat hebben ze voorlopig nog niet gedaan. En ja, dan klopt het dat bij de mannen tegenover elke nieuwe Nederlandse WK-medaillewinnaar heel veel buitenlanders staan. Bij de vrouwen lijkt het zo langzaamaan in aantallen ook wel ietsje op te drogen, maar met Angel Daleman op komst zal Nederland bij de vrouwen voorlopig niet om medailles verlegen zitten. En hoe ziet dat er dan uit in grafiekvorm? Nou, zo: (Die min bij de vrouwen hoort daar niet, maar ik kreeg het even niet anders voor elkaar) En wie meer van lijstjes houdt, bedien ik ook. Schaatsers die hun eerste medaille halen op een groot toernooi (WK / OS), per jaar MANNEN 1980: Hilbert van der Duim, Lieuwe de Boer 1981: - 1982: - 1983: - 1984: - 1985: Hein Vergeer 1986: - 1987: - 1988: Leo Visser, Jan Ykema, Gerard Kemkers 1989: - 1990: Bart Veldkamp, Ben van der Burg 1991: - 1992: Falko Zandstra 1993: Rintje Ritsma 1994: Ids Postma 1995: - 1996: Gianni Romme, Jeroen Straathof, Martin Hersman 1997: Bob de Jong, Jan Bos 1998: Erben Wennemars 1999: Jakko Jan Leeuwangh 2000: - 2001: Carl Verheijen 2002: Jochem Uytdehaage, Gerard van Velde 2003: Ralf van der Rijst 2004: Mark Tuitert 2005: Sven Kramer 2006: - 2007: Brigt Rykkje 2008: Wouter Olde Heuvel 2009: Simon Kuipers 2010: - 2011: Kjeld Nuis, Stefan Groothuis, Jan Smeekens, Jan Blokhuijsen, Bob de Vries 2012: Jorrit Bergsma, Michel Mulder, Koen Verweij 2013: Hein Otterspeer 2014: Ronald Mulder 2015: Douwe de Vries, Erik-Jan Kooiman, Arjan Stroetinga 2016: Kai Verbij, Thomas Krol 2017: Patrick Roest 2018: Marcel Bosker 2019: - 2020: - 2021: Dai Dai N'tab 2022: - 2023: Bart Hoolwerf 2024: Jenning de Boo 2025: - VROUWEN 1980: Annie Borckink, Ria Visser 1981: - 1982: - 1983: - 1984: - 1985: - 1986: - 1987: Yvonne van Gennip 1988: - 1989: - 1990: Christine Aaftink 1991: Lia van Schie 1992: - 1993: - 1994: - 1995: Annamarie Thomas 1996: Sandra Zwolle, Carla Zijlstra 1997: Tonny de Jong, Marianne Timmer 1998: - 1999: - 2000: - 2001: Renate Groenewold 2002: Andrea Nuyt, Gretha Smit 2003: - 2004: Wieteke Cramer 2005: Ireen Wüst, Barbara de Loor 2006: - 2007: - 2008: Paulien van Deutekom, Annette Gerritsen 2009: Margot Boer 2010: Laurine van Riessen 2011: Diane Valkenburg, Jorien Voorhuis 2012: Thijsje Oenema, Linda de Vries 2013: Lotte van Beek 2014: Yvonne Nauta, Jorien ter Mors, Carien Kleibeuker 2015: Marije Joling, Carlijn Achtereekte, Irene Schouten, Mariska Huisman 2016: Antoinette de Jong 2017: - 2018: Annouk van der Weijden, Marrit Leenstra, Esmee Visser 2019: - 2020: Jutta Leerdam 2021: Femke Kok, Marijke Groenewoud 2022: - 2023: - 2024: Joy Beune 2025: -
Hoe lang het ook duurde voor sommige doorzetters (Groothuis, van der Weijden en met name Leenstra, Kelibeuker en de Loor). De Loor 11 naar haar eerste WK-deelname, Leenstra 10 jaar en Kleibeuker 14 jaar (al deed die lange tijd geen moeite)
Nu de ster van de jonge Duitser Finn Sonnekalb zo fel straalt en er mogelijk een prachtige schaats toekomst in het verschiet ligt, vroeg ik me af wanneer de Duitse heren eigenlijk voor het laatst een echt structureel goede 1500 meter rijder hadden. Dus ik dook de geschiedenisboekjes in (lees speedskatingnews.info) en kwam zo de volgende heren tegen die hier en daar nog eens op een groot toernooi of in de WB een resultaat bijeen schaatste. Het mooie is dat ik 1 naam tegen kwam aan wie ik echt al jaaaren niet meer had gedacht. Stefan Emele is nu nationaal recordhouder. 11en 12e op het WK Afstanden. 1x 7e in de WB. Volgend jaar Spelen? Hendrik Dombek was nooit recordhouder. 10e op het WK Afstanden. 5e en 7e in de WB. Volgend jaar Spelen? Moritz Klein was nooit recordhouder. 1x12e in de WB. Volgend jaar Spelen? Robert Lehmann was 11 jaar recordhouder. 16e en 17e op het WK Afstanden. 1x 9e in de WB. 27e op De Spelen. Samuel Schwarz was 2 jaar recordhouder. 10e en 14e op het WK Afstanden. 1x 11e in de WB. 32e op De Spelen. Patrick Beckert was nooit recordhouder. 21e bij het WK Afstanden. 23e op De Spelen. Tobias Schneider was nooit recordhouder. 17e op het WK Aftanden. 8e en 10e in de WB. 31e op De Spelen. Stefan Heythausen was nooit recordhouder. 13e bij het WK Afstanden. 1x5e in de WB. 26e bij De Spelen. Jorg Dallmann was nooit recordhouder. 6x deelnemer bij het WK Afstanden, 1x 15e. 1x 11e, 2x12e in de WB. 37e op De Spelen Christian Breuer was bijna 10 jaar recordhouder. 5e, 8e en 9e op het WK Afstanden. 14x top 10 in de WB, 1x 3e en 1x4e. 9e en 1xDNF op De Spelen. Jan Friesinger was nooit recordhouder. 2x 10e bij het WK Afstanden. 8x top 10 in de WB, 2x6e. 41e op De Spelen. Michael Spielmann was nooit recordhouder. 16e en 19e bij het WK Afstanden. 9x top 10 in de WB, 1x1e, 1x2e, 1x4e. 20e bij De Spelen. Peter Adeberg was net 2 jaar recordhouder. 5e bij het WK Afstanden. 9x1e in de WB en ook nog 2x2e en 4x3e. 6e, 8e, 13e en 16e bij De Spelen. Andre Hoffmann was 12 jaar recordhouder en bijna 6 jaar wereldrecordhouder. 2x1e in de WB en ook nog 1x2e en 1x3e. 1e en 11e bij De Spelen. Natuurlijk was Peter Adeberg de laatste echt grote Duitse 1500 meter schaatser. Een man met wie ik ben opgegroeid. En van wie ik me herinner dat ie altijd wat voorovergebogen over het ijs snelde. Breuer was een aardige opvolger en daarna waren er af en toe mannen die af en toe een keertje top 10 reden. Klein, Dombek en Emele deden dat de laatste seizoenen en met Finn Sonnekalb in aantocht wordt het volgend jaar nog knokken wie er namens Duitsland naar Milaan mogen. Op diezelfde Spelen hebben eigenlijk alle Duitsers nooit echt gepiekt. Behalve Andre Hoffmann natuurlijk, die in Calgary Olympisch kampioen werd. Ik heb geen actieve herinnering aan die race. Was dat niet ergens middenin de nacht? En praatte Koos Postema Nederland de volgende ochtend niet bij? Maar met 7 man binnen een seconde, 6 man onder de destijds magische 1.53, drie man onder het oude WR en een verschil van 6 honderdste tussen Goud en Zilver was het volgens mij wel een vrij historische 1500 meter. Ik herinner me sowieso dat je in de jaren daarna in de lijstjes met PR's - die toen nog in de kranten verschenen - bitter weinig EK of WK Allround deelnemers tegenkwam met een 1500 meter PR onder de 1.53. Dat WR van Hoffmann ging er uiteindelijk pas aan toen Ritsma bij het EK in Hamar 1.51.60 reed. Dat herinner ik me dan weer wel. Een record dat toen sensationeel was, maar geen lang leven zou hebben. Historisch aan die Olympische 1500 meter in Calgary was natuurlijk ook dat Hein Vergeer daar met zijn 27e plek de beste Nederlander was, achter onder andere twee Australiërs, een Noord-Koreaan, een Fransman, twee Zweden die niet Gustafson heette en een Fin. Kunt U het zich voorstellen, beste lezer? Dat er volgend jaar in Milaan twee Zweden en een Fin voor de beste Nederlander eindigen op de Olympische 1500 meter? Ik niet. Gezien de uitslagen van afgelopen weekend lijkt die kans mij zelfs minder dan nul. Maar het zou me niet verbazen als er voor het eerst sinds 1998 weer eens een Duitser bij de eerste tien rijdt. En misschien luistert die Duitser wel naar de naam Finn Sonnekalb.
Leuk om te zien! Weet iemand hoe destijds de quota werden bepaald? Australië met 3 deelnemers tegen Nederland met 1 is toch opvallend
Er waren toen geen quota of limiettijden. Het was aan elk land zelf om te bepalen of iemand geschikt was om naar de Spelen te sturen. Nederland was/is van oudsher streng. Die hebben als richtlijn dat er een gerede kans moet zijn op een top-8 plek. Voor Nederland voldeed op de 1500 meter alleen Hein Vergeer aan die eis. Waarbij dat eigenlijk alleen maar gestoeld was op zijn prestaties uit 1987. In 1988 reed hij helemaal niet goed meer door een blessure. Wat een running gag werd tussen Mart Smeets (zijn naam is geheiligd) en Hein Vergeer. Bij elk interview in het seizoen vroeg De Mart: "Het komt toch wel goed?", waarna Hein lachend zei: "Ja, het komt wel goed". Maar dat was dus helemaal niet het geval, gezien die 27e plek. Australië was minder streng, die vonden het allang prachtig dat er schaatsers waren die redelijk uit de voeten konden. Waarbij coach Colin Coates op de 10km nog een rotgeintje uithaalde door zichzelf in te schrijven in plaats van een van zijn rijders. Op die manier haalde hij zijn 6e Olympische deelname. Met een PR overigens. Dat goud van Hoffman was opvallend: die had daarvoor nooit iets gewonnen. Verwachting was dat de dames van de DDR alles zouden winnen, maar daar reed Yvonne van Gennip er opeens tussendoor.
Beide zorgden voor grote verrassingen, maar helemaal uit de lucht kwam het ook niet vallen: Hoffmann werd in 1984 al 5e op de 1000m en had in 1985 in Davos al een WR kleine vierkamp + 3K gereden (4.03.31) Van Gennip had al in 1987 in Heereenveen de 1986 Medeo WRs van Kania/Ehrig op zowel de 3K als de 5K verbroken.
Zou een interessante duik in de ISU/KNSB archieven zijn om de precieze regels destijds te achterhalen. Er waren in elk geval maximum quota per land per afstand, 4 voor de 1500m. Ik weet niet of dat o.b.v. vrije inschrijving via het nationale Olympisch committee ging of dat landen die max. 4 spots ook moesten verdienen door goede resultaten op WK of World Cup. Limiettijden waren bij atletiek al sinds 1960 in gebruik, geen idee wanneer dat bij schaatsen is ingevoerd. En inderdaad, Nederland vulde lang niet altijd de quota in. Het was b.v. wel raar om Kemkers/Visser niet de 1500m te laten rijden terwijl ze toch al in Calgary waren.
Wat ik me er nog van kan herinneren was dat Kemkers en Visser min of meer uit protest die 1500 niet reden. Het protest ging om het feit dat een aantal jonge Nederlandse schaatsers (Arie Loef en Anne Jan Portijk met name) die dat seizoen doorbraken niet mee mochten naar de spelen. Portijk was dat seizoen eigenlijk al de beste Nederlander op de 1500.
Wie is het dichtste bij een wereldrecord gekomen zonder het ooit echt te krijgen? In deze post ga ik per afstand bekijken welke schaatsers heel erg goed waren en supersnel reden, maar jammer genoeg nooit de echte wereldsnelste tijd hebben weten neer te zetten op die afstand. Om het een beetje relevant te houden (en mijn onderzoek makkelijk te houden) voor de mensen hier neem ik alleen tijden gereden vanaf seizoen 1997-1998 mee. 500m vrouwen Op 10 maart 2007 bij het WK afstanden in Salt Lake City reed Beixing Wang in de eerste omloop een tijd van 37.24, maar 0.02 seconden boven de legendarische 37.22 van LeMay. Hiermee stond ze eerste, maar later op de dag verpletterde Jenny Wolf dat record met 37.04 en verwees Wang naar de tweede plek. Dit was haar tweede van vijf zilveren medailles op het WK afstanden zonder ooit goud te winnen. Die twee honderdsten heeft ze later ook nog een keer terug gezien toen ze op 12 december 2009, één dag na de 37.00 van Wolf, het oude wereldrecord evenaarde met 37.02. 1000m vrouwen Hier gaat de titel van net-niet naar de Italiaan Chiara Simionato. Op het WK sprint 2005 was haar eerste 1000 meter fenomenaal en reed ze met 1:13.89 maar 6 honderdste boven de 1:13.83 van Witty. Drie jaar later reed ze met 1:13.47 wederom de snelste seizoenstijd, dus goed was ze zeker. Ondanks dat heeft ze nooit het podium gehaald op de OS of WK afstanden. Wel won ze in 2005 en 2007 de wereldbeker over de 1000 meter. 1500m vrouwen Supergouddelver Gunda Niemann reed veelvuldig een wereldrecord op de lange afstanden, maar nooit op de 1500 meter. Bij het WK afstanden 1998 reed ze 1:57.20, wat een wereldrecord geweest zou zijn als Friesinger twee ritten eerder niet 1:56.95 had gereden. Het is mogelijk dat ze ze er bij WB8 2000-2001 nog dichterbij zat. Ze reed toen 1:55.62, maar 12 honderste boven het wereldrecord van 1:55.50. Maar Rodriguez, Pechstein, en Friesinger reden alledrie sneller in die wedstrijd, en dus heeft Niemann alleen dichterbij gezeten als ze voor die drie dames in actie kwam, en dat weet ik niet. 3000m vrouwen Waar Niemann net geen wereldrecord op de 1500 had maar wel op de 3000, is dat voor Friesinger andersom. Op de Olympische Spelen van 2002 reed ze 3:59.39, maar 13 hondersten van een seconde boven Niemanns wereldrecord van 3:59.26. In latere ritten gingen Klassen, Groenewold, en Pechstein zelf daar nog wel onderdoor, maar zo'n 10 minuten lang heeft Friesinger 0.13 boven het wereldrecord gezeten. Als je situaties die alleen een korte tijd halverwege een wedstrijd bestaan niet meetelt, dan wint Irene Schouten die met 3:52.89 0.87 seconden boven het huidige WR van 3:52.02 zit. 5000m vrouwen Op 18 maart 2006 rijdt Cindy Klassen een tijd van 37.51, maar 0.29 seconden boven het wereldrecord op de 500 meter. Een dag later rijdt ze in punten nog dichter op het wereldrecord 5 kilometer. Haar 6:48.97 zat maar 2.06 seconden (0.206 punt) boven de 6:46.91 die als wereldrecord staat. Het is echt ongelofelijk wat die vrouw dat seizoen, en vooral dat WK allround, presteerde. Ze zat na de Oval Finale dat seizoen bij de top 5 snelste schaatsers op alle officiële afstanden, waarvan vier keer top 2 en drie keer een wereldrecord. En zelfs op de 10 kilometer was ze de 8e snelste schaatser op dat moment. 500m mannen In december 2017 stond het wereldrecord op 33.98, twee jaar eerder gereden door Kulizhnikov. Hij is even niet op zijn best nu, maar er staat een andere Rus op en Ruslan Murashov rijdt 34.02, maar 0.04 boven het WR. Hij deed dat voornamelijk met een rondje 24.37, wat toen nog super bijzonder was. Een jaar later bekroont hij dit niveau met de wereldtitel op de 500 meter in Inzell. 1000m mannen Het is gelijkspel! Bij de Olympic Oval Finale reed Beorn Nijenhuis 1:07.07, maar 7 honderdste boven het wereldrecord: Koskelas 1:07.00. Dit is op zich niet gek nadat hij 1:08.53 had gereden als junior, ruim twee seconden sneller dan WR junioren dat hij een jaar eerder bij de Spelen neerzette, maar helaas heeft hij buiten die ene Oval Finale nooit vaker onder de 1:08 gereden. Bijna exact 11 jaar later, op 9 maart 2019, rijdt Kjeld Nuis een nieuw wereldrecord van 1:06.18, gevolgd door 1:06.25 van Thomas Krol, die ook 0.07 boven het WR blijft steken. Ook het WR laagland kwam hij dichtbij met 1:07.24 om 1:07.09. 1500m mannen Simon Kuipers is erg goed, maar wint internationaal niet zo veel. Wel heeft hij een keer heel dicht op een wereldrecord gereden, toen hij in november 2007 een tijd van 1:42.37 reed, maar 0.05 boven de 1:42.32 die Davis in maart van dat jaar reed en Wennemars had geëvenaard. Dit had niemand zien aankomen, want zijn persoonlijke record was maar 1:43.97 en een week eerder reed hij 1:44.52, ruim 2 seconden boven de winnende tijd. Ook hierna zou Kuipers nooit meer onder de 1:44 rijden. 5000m mannen Het is 19 november 2005, en veteraan in topvorm Carl Verheijen staat klaar tegen een jonge landgenoot. Vorige week reed Chad Hedrick voor het eerst onder de 6:10 met een fenomenale 6:09.68, iets wat hij net niet kon herhalen, want een paar minuten geleden reed diezelfde Hedrick net boven die tijd. Verheijen begint langzamer dan Hedrick deze week en vorige week, maar op de 3000 meter doorkomst zit hij toch echt onder het schema wereldrecord. Dat houdt hij vast, en op de 4200 meter doorkomst ligt hij met twee rondes te gaan ruim een seconde voor op het wereldrecord en bijna twee seconden voor op zijn directe tegenstander. Dit kan niet meer misgaan, toch? Juist... In de allerlaatste bocht komt die jonge landgenoot met nog steeds de snelste slotronde ooit onderdoor en rijdt Sven Kramer zijn eerste wereldrecord met 6:08.78. Twee tienden later komt Verheijen ook binnen, en zijn 6:08.98 is inderdaad onder de tijd van Hedrick, maar niet onder die van Kramer. 10000m mannen Twee weken later rijden we in Heerenveen, en het gaat hier heel snel, ook op de 10 kilometer. Misschien kan er zelfs een wereldrecord gereden worden! In de 7e rit komt Lasse Sætre heel dichtbij de 12:58.92 van Uytdehaage met de tweede tijd ooit onder de 13 minuten: 12:59.47, een verschil van maar 55 hondersten. Twee ritten later rijdt Hedrick wel een nieuw wereldrecord, en nog een rit later pakt Verheijen na het debacle van twee weken eerder toch nog een wereldrecord. Als we hier tijdelijke situaties niet meetellen dan gaat deze titel naar Patrick Roest, die in december 2020 12:35.20 reed, maar 1.34 seconden boven de 12:33.86 van Fish. Wie is de volgende die superdicht op een wereldrecord gaat zitten? Stolz zit nu op 0.08 van het wereldrecord 500 meter, maar heeft nog alle kans om het een keer te pakken. Roest zit dichtbij op de 5 kilometer, maar heeft ook nog kans. Het is ook leuk om te kijken welke schaatsers a lá Simon Kuipers één enkele keer uit hun slof gaan schieten, maar dat is al helemaal niet te voorspellen.
Heerenveen, 21 maart 1987: Gerard Kemkers rijdt met 14.04.04 slechts 0.12 boven het verse 14.03.92 WR van Karlstad. Pikant detail: Calgary, 6 december 1987 rijdt Kemkers 14.03.90 maar dat was (voor zover ik weet) NA de verpletterende 13.48.51 van diezelfde Karlstad.
Kemkers reed inderdaad na Karlstad. Een andere reden dat ik maar tot 97/98 terug ben gegaan is dat mijn WR progressies niet per se de officiele wereldrecords aanhouden, maar de wereldsnelste tijden. Zo tel ik de 1:44.45 van Wennemars vlak voor de OS 2002 gewoon als wereldrecord, en ook zijn 1:49.89 uit juli 1997 als eerste man onder de 1:50, en we hebben er nu voor het eerst sinds 2002 weer een met de 12:26.30 van Ghiotto. Vroeger gebeurde dat veel vaker, en ten tijde van die 14:04.04 had Malkov al 13:54.81 gereden in Medeo in 1983. Dat soort situaties maken het allemaal een beetje onduidelijk. Ik ga ervan uit dat Malkov gewoon aan de start stond en gewoon 25 rondes heeft gereden op de normale manier, dus waarom zou je het niet tellen? Dat de ISU het niet officieel erkent snap ik, maar het voelt voor mij een beetje raar om iemand een wereldrecord te geven terwijl iemand anders al sneller was en alleen het wereldrecord niet kreeg omdat er niet de juiste scheidsrechter aan de start stond ofzo. Bij Ghiotto waren het de officials en dopingtest die niet in orde waren. Als dat wel in orde was had het niets veranderd aan zijn race, dus persoonlijk erken ik het gewoon (ondanks de kwartetstart, maar dat is ook voor de ISU geen probleem). Dus volgens de officiele wereldrecords zat Kemkers er inderdaad heel dicht op en dat heb je mooi gevonden, maar er was al wel iemand ruim 9 seconden sneller.
