Je zou bijvoorbeeld de kwartetstart zo kunnen toepassen, dat twee paren schaatsers tegelijk starten, aan de overkanten van de baan. (Zoals bij de TP, zeg maar). Dan wordt die kwartetstart ietsje minder vaag voor het publiek en kun je hem ook buiten de B-groep toepassen (bijvoorbeeld bij een novemberworldcup op een lange afstand). Nu start het ene paar een halve ronde na de andere en finishen ze niet tegelijk. Verder kun je, als we het toch over sporten combineren hebben, op het middenterrein een kleine ijsbaan aanleggen, zodat er in de dweilpauze van de 400m-baan aan shorttrack, ijsdans of kunstrijden gedaan kan worden. Verder zouden dronebeelden op een buitenbaan spectaculair zijn, moet er meer informatie over de sporter in beeld komen, is het voor de kijkers handig om een (kloppende!) streep in beeld te hebben, zouden moeten organiserende landen meer startplekken krijgen zoals in het shorttrack en eigenlijk zou de kalender ook nog wat aangepast moeten worden, naar mijn mening: Kalendervoorstel Oktober: oefenwedstrijden en nationale kampioenschappen, as always. Begin november: seizoensopeningsklassieker in Berlijn, soms ook als World Cup opening te gebruiken Midden november: start World Cup-circuit. Eind november: meer World Cup. Begin december: World Cup vierkamp. Midden december: normale World Cup. Eind december: tijd voor training en nationale kampioenschappen Begin januari: EK allround en Sprint Midden januari: internationale klassieker op buitenbaan (Baselga, Innsbruck, Karuizawa e.d.) of een soort vierbanentournee Eind januari: plaatsingsworldcup Begin februari: opmaat naar de... Midden februari: WK afstanden! Midden februari (2): nog een World Cup of een langebaanwedstrijd op natuurijs omdat er anders wel erg weinig in februari wordt gereden Eind februari: WK sprint Begin maart: World Cup Finale Begin/midden maart: WK allround (nog één keer alles eruit!) Midden/eind maart: Oval Finals als seizoensafsluitingsklassieker, soms ook als World Cup finale te gebruiken Dus je hebt 6 normale World Cups, een World Cup vierkamp, internationale allround- en sprinttoernooien, het WK afstanden, en een stel "klassiekers" (wedstrijden die ieder jaar op dezelfde baan zijn), met toch nog wat trainingsperiodes erin (eind december, begin februari). Bovendien is er tussen begin november en midden maart bijna iedere week wel een aardige schaatswedstrijd. Niet iedereen doet altijd mee, maar dat kennen we ook wel uit het wielrennen. Misschien wat off-topic, maar wel iets om over na te denken.
In principe zat er wel een idee achter de plannen. Door WK afstanden en allround/sprint en EK afstanden en allround/sprint steeds om het jaar te houden, kon je het EK weghalen uit januari en naar maart verplaatsen (of de allround.sprint kampioenschappen naar maart verplaatsen en EK danwel WK afstanden in februari doen), zodat je in wintermaand januari nog een blok wereldbekers zou kunnen organiseren. Omdat van het hele plan maar de helft is aangenomen (wel de EK's om en om doen, maar niet de WK's), valt dat hele plan in duigen. En is het eigenlijk erger geworden, omdat er nu nog meer verschillende kampioenen komen.
Er valt inderdaad nogal wat te halen in het schaatsen: - Olympisch kampioen (incl. mass start 7 titels per geslacht) - Wereldkampioen allround (1/jg) - Wereldkampioen sprint (1/jg) - Wereldkampioen per afstand (incl. TS 8/jg) - Europees kampioen allround (1/2jg) - Europees kampioen sprint (1/2jg) - Europees kampioen per afstand (7/2jg) - Wereldrecordhouder - Winnaar van eindklassement World Cup (maar niet belangrijk geacht) - Christoffer Fagerli Rukke-award (1/jg) = één titel per jaar per geslacht (7/2jg) = zeven titels, één keer in de twee jaar Er zijn per geslacht, per 4 jaar deze titels te halen: - 7 keer Olympisch kampioen - 32 (!) wereldtitels - 18 Europese titels - 28 World Cup klassementen Aan de andere kant, dit valt nog wel mee in vergelijking met skeeleren. Chad Hedrick heeft in totaal 50 wereldtitels inline, zoveel WK-titels is zelfs voor Sven Kramer in het schaatsen een onmogelijke opgave. Inclusief TP en allround is hij 25 keer wereldkampioen geworden. Ja, skaten heeft weg én piste, maar als je alleen de pistetitels rekent, is Hedrick nog altijd meer dan 30 keer wereldkampioen geworden. Dat kan Kramer nog halen, maar daar heeft hij dan wel meer tijd voor nodig dan Hedricks 9 jaar. (hiermee wil ik niet zeggen dat Hedrick in skaten groter is dan Kramer in schaatsen hoor )
Maar ik hoef jou niet uit te leggen dat dat toch anders is. Niet in de laatste plaats door het grotere deelnemersveld. Zelfs als je alleen aan de hardlooponderdelen denkt is het ondenkbaar om de 1500 meter en de marathon te winnen.
Vergelijk het dan met zwemmen of baanwielrennen, dan kom je nog ergens. Atletiek is een verzamelnaam voor sporten die in niets op elkaar lijken, dus met 'atletiek' als sport vergelijken kan eigenlijk nooit.
prima, doen we alleen de hardloopnummers (ook @Hakkie2 ). Volgens mij heb je er dan ook nog steeds een heleboel. Ondenkbaar dat iemand de 1500m én de marathon wint? Nou en? Dat is bij schaatsen ook zo. Of zie jij Kulizhnikov al wereldkampioen op de 10km worden? Bergsma op de 500m? en ik wil ook best met zwemmen gaan vergelijken hoor. Weet ik het hoeveel afstanden met verschillende slagen, dan ook nog estafette en dat dan op langebaan én op kortebaan.
Het rijden van Wereld- en Europese kampioenschappen is voor schaatsers 'just another day at the office' aan het worden. In die zin is het niet vreemd dat schaatsers een sabbatical nemen in niet-Olympische jaren. Met een Europese titel of wereldtitel kun je je nu al nauwelijks onderscheiden en met dat het nieuwe plan wordt dat nog erger. Straks is iedereen die meedraait in de A-divisie wel op een of andere manier Europees of wereldkampioen. De verhouding tussen aantal professioneel beoefenaars en aantal kampioenen ligt in het schaatsen totaal scheef.
Dat is inderdaad nogal een groot verschil. Hoe langer de afstand, hoe anders de loop-, zwem- of schaatsstijl. dus andere kampioenen. Bij de atletiek is dit bijna perfect ingedeeld: bijna iedere keer verdubbeld de afstand. Grote kampioenen hebben een kans op twee afstanden, zoals de 100-200, de 200-400 of de 800-1500.In het schaatsen was dit ook lange tijd goed verzorgd (500-1500-5000-10000), maar opeens kwam die 1000 meter daar tussen. Zag je dus dat op die afstand allerlei mensen opeens twee kansen kregen op de Spelen. In het shorttrack, en kennelijk ook in skeeler maar dat volg ik niet zo, krijgt een persoon tien kansen op een medaille. Verlies op de 1000 meter? Geen nood, morgen is de 1500. Met dus ook de kans dat éém persoon tien medailles pakt. In het zwemmen spant dat helemaal de kroon. Kun je toevallig goed de 100 m vrij aan, dan pak je goud op de 100 m (logisch), op de 4 x 100, de 4 x 100 wissel plus nog eens de afstanden die daar dicht bij liggen, plus weer de estafettes daarop. Door het nu voorgestelde titelbombardement krijgen we straks dat iedere derde Pool zich op een podium plaatst. Misschien is het wel daarom gedaan, want daar krijgen ze lifelong betaald voor dergelijke prestaties.
500-1500-5000 is steeds x3 en niet steeds dubbel dubbel zou zijn 500-1000-2000-4000. De huidige 500-1000-1500-5000 ligt daar niet idioot ver vandaan. Alleen wat apart dat de 2000 naar beneden is bijgesteld en de 4000 naar boven... zijn er trouwens veel schaatsers die meer dan 2 afstanden op topniveau weten te combineren? Kan alleen Bowe en Richardson bedenken. (team-onderdelen buiten beschouwing gelaten)
Ik heb eens ergens gelezen dat ooit voor de 1500m is gekozen toen Engeland (/GBr) nog een schaatsland was. Zo'n 100 jaar geleden, dus. Zij wilden per se een schaatsmijl (en daarom noemen we die afstand nog steeds zo). Om de mijl (1609m) in het metrieke stelsel te laten passen, is er 1500m van gemaakt. Volgens mij vinden we dat allemaal prima, want niemand wil de 1500m missen toch?
En bij het zwemmen gaan ook al jaren stemmen op om afstanden te schrappen (al hebben ze in elk geval op het WK er wel wat estafettes er bij verzonnen, omdat teamonderdelen populair zijn). Zeer vergelijkbaar met schaatsen dus. Al heeft zwemmen één punt wat het logischer maakt: ze hebben 4 verschillende slagen. In 3 van die 4 slagen zijn er maar 2 individuele olympische afstanden, dat valt dus wel mee. Ga je daar nog meer in schrappen, dan schrap je eigenlijk een hele slag. Dat is wel wat drastisch, drastischer dan het schrappen van een 1000m of 10.000m bij het schaatsen. De wisselslag zou je eventueel wel kunnen schrappen, als ik zwemcommentaren hoor. Al zijn dat nou eigenlijk net de allrounders die we bij het schaatsen meer kans zouden willen geven. Sporters die alles een beetje kunnen. Maar in theorie zou je 16 keer olympisch goud kunnen halen bij het baanzwemmen (openwater buiten beschouwing gelaten, dat is een andere sport). Dan heb je een superman nodig die zowel de 50m als de 1500m beheerst en 4 verschillende slagen kan zwemmen en dan heeft hij ook nog een aantal goede landgenoten nodig voor de 3 estafettes. Dat is onwaarschijnlijker dan een schaatser die vanaf 500/1000 tot 10.000m wint. 8 medailles kan, dat heeft Phelps laten zien. Maar dat is dus niet alles winnen, zoals Eric Heiden (en met die categorie moet je Phelps wel vergelijken). De hardloopnummers bij het hardlopen zijn niet te combineren, meer dan 2 kun je er niet winnen. Dus daarmee vergelijken is totale onzin. Dan zou ik bij het schaatsen eerder nog alle shorttrack optellen, dat combineren is beter te doen dan de hardloopnummers van de atletiek combineren.
Aanvulling op mijn post hierboven: Het bewuste artikel kan ik nu helaas niet vinden, maar wel dit plaatje uit Wiki: Opvallend: blijkbaar werd die ene bocht toen rechtsom genomen (zie pijl). Nog wat info uit Wiki: "Vóór de ISU-kampioenschappen waren de 0,5 mijl, de 1 mijl, de 2 mijl en de 5 mijl de afstanden die gereden werden. Vanaf 1893 werden de 500 meter, 1500 meter, 5000 meter en 10.000 meter als afstanden gehanteerd."
@JaapvdB Je had destijds ook finales en halve finales. Voorbeeld is het WK allround 1889, nog niet door de ISU georganiseerd. De Rus Panshin en de Amerikaan Donoghue werden eerste en tweede, voor een heleboel Nederlanders en een paar Britten. http://www.speedskatingnews.info/de/results/?eventID=592&gender=m Ook vermeldenswaardig: het Amerikaanse kampioenschap 1886. 10-mijlswedstrijd op een 400-meterbaan...
Martina Sábliková heerst op 3000 en 5000 en rijdt zich zo nu en dan ook op de 1500 meter op het podium. Swings, Pedersen, Kramer hebben het in zich om 1500, 5000 en 10.000 meter podium te rijden; voor Joeskov en Verweij is de 5000 net te lang. Wüst won in Sotsji nog medailles op vier individuele afstanden.
Sablikova had ik over het hoofd gezien. De mannelijke voorbeelden vind ik niet sterk. Podia op 3 verschillende afstanden zouden kunnen, verspreid over een jaar. Niet in 1 toernooi. Zelfs een grootheid als Kramer lukt dat niet. Die is niet voor niets weer gestopt met de 1500m. Dat is Wüst niet had bedacht is vrij stom, maar dat komt door haar afgelopen seizoen. Die hoort inderdaad ook in het rijtje. Heb je ook wel meteen een absolute topper, die je niet als standaard kunt aannemen. Wel opvallend dat er bij de vrouwen dus meerdere voorbeelden zijn en bij de mannen alleen wat twijfelgevalletjes. Zou dat ook iets zeggen over de kwaliteit van het vrouwen-schaatsen? (zeg ik bewust als vraag, niet als constatering)
Dat, en het feit dat 1000+1500+3000 of 1500+3000+5000 net weer makkelijker is dan 1000+1500+5000 of 1500+5000+10.000.
Dat is een trend die je breder kunt trekken dan alleen schaatsen of sport. Het is tendens in de gehele samenleving en het begint al bij de opleidingen. Kinderen worden al steeds vroeger gekanaliseerd. Als op de basisschool al blijkt dat je beter bent in taal dan in rekenen, dan wordt dit verder uitgebuit. Op de middelbare school moet je al heel vroeg een profiel kiezen. En brede beroepsopleidingen hebben bijna geen bestaansrecht meer. Specialiseren is het sleutelwoord en eventueel omscholen als dat nodig is. In mijn vakgebied (IT) is het ook enorm zichtbaar. Je hebt tegenwoordig database developers, back-end developers, front-end developers, UX developers, software architects, Business analists, UX designers en Graphical designers. En ze zijn allemaal nodig om een website in elkaar te zetten. Maar een gewone software developer die alles kan is schaars en ook niet meer gevraagd. In de sport zie je het niet alleen in schaatsen. Ook in de atletiek wordt je geacht een specialisme te kiezen boven de meerkamp. Zie bijvoorbeeld Daphne schippers. Mensen zien tegenwoordig gewoon liever iemand die 1 ding heel goed kan, dan iemand die alles een beetje kan. Denken wij in het schaatsen dat we dit tij kunnen keren? Ik denk het niet. En ik denk daarom dat de ISU er verstandig aan doet mee te gaan met de tijdgeest en zich meer te focussen op individuele afstanden. Alleen door te zorgen dat het schaatsen aansluit bij de behoefte van het publiek kan je ervoor zorgen dat het weer populair wordt. Iets bij mensen naar binnen duwen omdat een paar puristen vinden dat het belangrijk is werkt niet. Overigens de tendens van specialisatie vs generalisatie is er een die over een lange termijn steeds terugkeert. Zo waren er vroeger vakgildes. Ten tijde van de industriële revolutie verdwenen die vakgilden ten faveure van generalisten die machines en processen konden beheren. Nu heeft men weer meer behoefte aan specialisten. Ik ben ervan overtuigt dat de vraag naar generalisten vanzelf weer zal toenemen. En daarmee zal het allrounden of de meerkampen ook weer aan populariteit toenemen. Bovendien: De langstdurende tradities zijn die tradities die zich constant weten aan te passen aan de tijdsgeest. Tradities die angstvallig vasthouden aan het verleden en niet mee veranderen zijn verdoemd tot uitsterven. Denk daar ook over na bij andere discussies ;-)
