Olympisch Kwalificatie Toernooi 26 t/m 30 december

De prestatiematrix, 'een overzicht van de statistisch berekende winstkansen op individuele medailles van de potentiële deelnemers voor de vijf olympische afstanden', zoals de KNSB het rekenmodel typeert.
Niet iedereen is blij met de uitkomst. Volgens een ingewijde 'staan we in januari allemaal voor de rechter'. Enkele merkenteams hebben al juristen ingeschakeld om een eventuele gang naar de rechter voor te bereiden, indien de belangen van hun sporters in het geding komen.
Bij de sprintafstanden, waar de concurrentie tussen beslist.nl en Team BrandLoyalty moordend is, wordt het dringen geblazen. In het huidige model is alleen de winnaar van de 500 meter zeker van uitzending, de nummer twee staat als tiende op de prestatiematrix. De eerste twee op de 1000 meter kunnen hun olympische droom eveneens gaan vervolgen. Op de 1500 meter is slechts één plek gegarandeerd, die van de winnaar.
En dat mag ik geen hogere wiskunde noemen, als dat niet mag wil ik naar een systeem toe waar aanwijs medaille plekken mogelijk zijn. Ook mooi,... toch?

Is dat trouwens een regel van de ISU, max. 10 per land? Of is dat iets dat het NOC/NSF bepaalt? Dat Nederland maar 10 schaatsers mag sturen. Blijf het apart vinden dat met zo'n beperkte hoeveelheid schaatsers, gezien het aantal toppers dat we hebben op individuele afstanden (onder toppers reken ik medaillekandidaten), er 2 plekken per sekse ingeruimd worden voor de ploegenachtervolging, terwijl van degenen die zich via een afstand kwalificeren vast ook wel 4 geschikt zijn voor de ploegenachtervolging om succesvol te zijn in Sochi.

Beste ChefSpijker....,

Het is op dit moment nog niet bekend welke Nederlandse schaatsers en schaatssters zullen deelnemen aan de Olympische Spelen van Sochi. Wel is op 15 juni 2012 bekend geworden, dat ieder land maximaal 10 schaatsers en 10 schaatssters mag afvaardigen. Een voorstel van de KNSB om, speciaal voor het onderdeel ploegenachtervolging, een extra deelnemer te mogen meenemen, werd tijdens het congres van de internationale bond ISU in Kuala Lumpur verworpen.
De KNSB deed dit voorstel omdat tijden de Olympische Winterspelen van 2010 specialisten op de ploegenachtervolging zoals Erben Wennemars thuis moesten blijven, omdat zij zich niet op een individuele afstand konden plaatsen vanwege de vele concurrentie in eigen land. Ook tijdens het WK afstanden 2012 in Moskou bleek dat steeds meer rijders kiezen om zich op één afstand gaan specialiseren.
Hierdoor is de kans groot dat Nederland tijdens de Olympische Winterspelen 2014 in Sochi medaillekandidaten thuis moet laten, omdat het Nederlandse schaatsteam anders groter wordt dan 20 leden (10 mannen + 10 vrouwen).
Het is me wat, wat zeker is dat de OKT erg spannend gaat worden, ik verheug me er op.

Het is een regel van het ISU.
Bij de mannen is er de situatie dat er niet heel veel mensen geschikt zijn om de ploegenachtervolging te rijden. Types als Nuis, Groothuis, Ket hebben te weinig inhoud. De Jong, en in mindere mate Bergsma hebben dan weer te weinig startsnelheid. Allrounders anders dan de 3 van het kernteam (Hermans, Krol, ?) hebben te weinig niveau.

"Vroeger" hadden we een Wennemars als sprinter met inhoud en Verheijen als een stayer met startsnelheid. En Kramer erbij natuurlijk. Nu heb je eigenlijk een nog beter drietal, maar daaromheen heb je heel weinig keus imho.

Tijdens de OS gaan we juichen voor Sven en Irene, als het een beetje meezit, anders is het diepe shit.
Dan zijn we weer een paar medailles misgelopen, aan Polen, Amerikanen, Korea en andere landen.
Wat zijn we dan in rouw, het gaat uiteindelijk niet om mooie sport, het gaat om de medailles.
De rekenmachine erbij, emotie uitgeschakeld, rekenen of we wat kunnen winnen (medailles).
Dat het de wereld niet meer interesseert wie de 5 of 10 km wint, zelfs de schaatslanden niet...., wij blijven juichen voor elke spekmedaille..... soms mis ik hier de liefde voor de echte sport, je kunt winnen en veel vaker verliezen.
Dat maakt sport mooi, niet het weten dat Sven en Irene wel weer gaan winnen, dat is rekenwerk en al vast de medailles in 'onze zak' rekenen.
De OS bij het schaatsen waren ook zo mooi vanwege de overwinningen van Gerard van Velde, Mark Tuitert en Annie Borckink, Annie, wel voor mijn tijd, maar de verhalen er over zijn zo mooi.
'Zij heeft jarenlang in de middenmoot meegereden bij het langebaanschaatsen. Tijdens de Olympische Winterspelen van 1980 in Lake Placid was ze echter zeer verrassend in topvorm. In de wind en sneeuw reed zij naar het goud op de 1500 meter, in een tijd van 2.10,95, terwijl vriend en vijand had verwacht dat de titel naar de Sovjet-Russische Natalja Petroeseva zou gaan. Het succes voor Nederland werd compleet gemaakt door Ria Visser die zilver haalde.
Ik hou van die verhalen.....en dus niet van het rekenwerk.

Ik vind dat interessante opmerkingen, Daniël. Je hebt helemaal gelijk: sport is vooral zo mooi, als er onverwachte dingen gebeuren. Je voorbeelden betreffen alleen Nederlanders die onverwacht een gouden medaille wonnen. Als een niet-Nederlander onverwacht wint, is dat dan ook net zo mooi voor je? Want dat zou echte liefde voor de sport zijn...

Maar nu een stapje verder: wanneer is iets onverwacht? Voor de grote volksstammen die het schaatsen nauwelijks volgen is elke Nederlandsche medaille onverwacht (en dus leuk). Maar degenen die het schaatsen beter volgen, kunnen betere inschattingen maken en hebben dus andere verwachtingen. Natuurlijk blijft het ook leuk als er iets onverwachts gebeurt, maar ook als de verwachtingen ingelost worden, kun je er plezier aan beleven ("ik zei toch dat die zou winnen").
Waarom vind ik de 10 kilometer leuk, terwijl die als kijksport dodelijk saai is? Omdat ik vantevoren een schatting van iemands eindtijd maak, dit terugreken naar rondetijd, en vervolgens tijdens de race bekijk of ze die rondetijden halen. Is dat raar? Nee, want zo doen de schaatsers dat zelf ook. En juist dan is het erg leuk als iemand onverwacht die voor hem krankzinnige rondjes kan vasthouden. Zoals Gustafson-Falk Larsen tijdens het EK van 1982, de trilogie van Van Gennip in 1988, of die waanzinnige 10km race van Koss in 1994.

Wat er met het schaatsen gebeurd is de afgelopen jaren, is dat de onvoorspelbaarheid minder is geworden:
- We rijden binnen, dus geen weersinvloeden meer.
- We rijden afzonderlijke afstanden en geen allround meer, waar een slechte sprint gecompenseerd kan worden met een goede lange afstand
- Zeker op de lange afstanden is de concurrentie veel kleiner geworden. Er zijn er nog maar een handjevol op de wereld die zich concentreren op een 10km mannen of een 5km vrouwen.

Ik houd eerlijk gezegd helemaal niet van dit soort verhalen. Het is fantastisch dat alleen talent en hard trainen bepalen of je wint of niet en dat externe factoren zoals sneeuw, wind en de conditie van het ijs niet of nauwelijks een invloed meer hebben op de uitslag. Toeval hoort bij een sport als schaatsen zoveel als mogelijk worden uitgesloten. Ik was er in 1983 bij toen Hilbert van der Duim Europees kampioen werd in Den Haag, terwijl de nummer twee Yep Kramer duidelijk beter was, maar pech had met de omstandigheden. Een frustratie die Kramer sportief nooit meer te boven is gekomen. Ik zie werkelijk niet wat zoiets onrechtvaardigs toevoegt aan onze sport. Wil je graag dat toeval een grote rol speelt ga dan maar shot tracken of ga lekker bingo-en.

Tja, de onvoorspelbaarheid hoort toch bij sport? Als alleen de logische winnaars winnen, kun je het ook op papier af doen. Gelukkig is sport onvoorspelbaar en zitten er fantastische verhalen bij over totaal onverwachte winnaars. Dat maakt sport mooi en emotioneel, anders wordt het meer een wiskundeproefwerk.

Maar onverwachte winnaars op basis van ongelijke/oneerlijke omstandigheden, dat wil je toch niet?

Ik vind het ook geen optie om de Renz Rottevelen en de Marije Jolingen van deze wereld maar naar de Spelen te sturen om dan kans te maken op een onverwachte winnaar.

Ik kan enorm genieten van onverwachte medailles (als ze tenminste gewonnen worden door iemand die ik leuk vind), maar als Sven volkomen verwacht de 5 km wint geniet ik net zo hard. Je weet namelijk nooit zeker of het gaat lukken, dus spannend is het toch wel. Sport is per definitie onvoorspelbaar dus zelfs het verwachtte resultaat hoeft zeker niet vanzelfsprekend te zijn. En dus is sport kijken altijd genieten.

Jorien ter Mors is ziek, niet bepaald een ideale voorbereiding.

Poeh, dat is zeker balen. Valt zij nog onder een calamiteiten regeling als ze door ziekte een slecht OKT rijdt, of per definitie niet omdat ze niet op dat lijstje van Koops staat?

Hmm, inderdaad vervelend. Gelukkig zijn er nog 9 dagen voor de 3km, en daarna een rustdag voordat ze de 1500m rijdt.
En gezien haar niveau kan ze een steekje laten vallen om toch nog in de ploeg te komen. Ze hoeft niet eerste of tweede te worden.

Een aanwijsplek voor Ter Mors zou wel een heerlijke discussie geven, zeg ik als ramptoerist. Is zij absolute wereldtop? Tellen haar overwinningen in de B-dvisie met sterke tijden? Telt haar optrden op het NK? NK Allround vorig jaar nog een argument?

Het lijstje van Koops gaat alleen over de 2 aanwijsplekken voor de ploegenachtervolging. Daarnaast is er 1 calamiteitenaanwijsplek. Als die discussie nog voor 1 januari plaatvind, kan calamiteitenaanwijsplek dan nog meedoen als woord van het jaar 2014?

Overigens kunnen niet-gebruikte ploegenachtervolgingsaanwijsplekken ook worden gebruikt als calamiteitenaanwijsplek. De skate-off heeft een waardige opvolger.

Zal er ook aan liggen welk niveau anderen laten zien tijdens OKT qua tijden. Als op de 1500 meter na Wüst, Van Beek en Leenstra een gat van 1,5 sec zou vallen, zou het mij niet meer dan logisch lijken om haar aan te wijzen. En ook zonder die omstandigheid is het in elk geval een overweging waard.

Wat mij betreft komt Jorien ook zeker voor een aanwijs plaats in aanmerking. Ze heeft zowel vorig seizoen als dit seizoen laten zien dat ze op z'n minst Nederlandse top is.

Mjosaman:
Maar nu een stapje verder: wanneer is iets onverwacht? Voor de grote volksstammen die het schaatsen nauwelijks volgen is elke Nederlandsche medaille onverwacht (en dus leuk). Maar degenen die het schaatsen beter volgen, kunnen betere inschattingen maken en hebben dus andere verwachtingen. Natuurlijk blijft het ook leuk als er iets onverwachts gebeurt, maar ook als de verwachtingen ingelost worden, kun je er plezier aan beleven ("ik zei toch dat die zou winnen").

Daarom ben ik zo bang dat schaatsen straks niet mee Olympisch is en dan voor de wereld helemaal niet meer interessant, dan worden er de Nederlanders 1 t/m 7 op alle afstanden.
Ellen van Langen Olympisch kampioene op de 800 meter in 1992, is toch wel een beetje boel indrukwekkend.
En ik hou van sport, iedereen (dus ook buitenlanders, die in het buitenland weer geen buitenlanders zijn) die mooie sport bedrijft is de moeite waard en vooral het onverwachte maakt sport ook mooi.
De rekenliniaal, de rekenmachine en de computer heb je daar niet voor nodig. Sport is ook beleving, emotie, even niet durven te kijken, sport heeft alles in zich.
Maar sport is ook maar een bijzaak in het leven, wel een belangrijke bijzaak.

Oke, ben ik met je eens, maar als Leenstra een eerste plaats haalt tijdens het OKT sturen we haar ook maar niet, want dit jaar is toch al een rampjaar voor haar, dus alle positieve uitschieters tijdens het OKT kunnen lekker thuisblijven.
We plaatsen alleen op de ranglijsten van de laatste twee jaar....., die OKT zijn volledig overbodig.
Wat zijn we lekker een conservatief volkje, bang voor veranderen in het schaatsen, bang voor alles en iedereen.
We lijken wel een sekte, maar sektes houden het nooit lang vol, die gaan ten onder aan denken in 'kleine hokjes'.
En om het nog maar eens te zeggen, ik ben een schaatsfan en ik hou ook van wielrennen en voetballen.

Haha, dan hou je niet van voetbal en wielrennen, daarbij speelt de factor geluk wel mee, maar uiteindelijk winnen de beste renners en voetbalteams het meest.
Maar ik mag het onverwachte toch wel mooi vinden?
En by the way, bingo speel ik elke middag in het wijkgebouw, met de andere bejaarden en daar zijn de omstandigheden zeker niet gelijk. De één kan beter lezen, de andere beter horen, wat een $%^&*(*&^% ongelijke strijd.

Natuurlijk is de sport onvoorspelbaar en daarom leuk. Waar ik tegen ageer dat je bewust externe factoren invoert om de sport nog onvoorspelbaarder te maken. Een faire sport is al onvoorspelbaar genoeg. Denk aan de 10km van Vancouver. Je hebt dus geen sneeuw, wind en regen nodig om het schaatsen leuk te maken. Sneeuw, wind en regen maken het schaatsen wellicht nog onvoorspelbaarder, maar vooral ook oneerlijker. En wie zit nu op een oneerlijke sport te wachten? Ik niet. Als je dat wilt dan kun je de sport inderdaad schriftelijk af, je loot gewoon wie er heeft gewonnen.