De herfst is begonnen, dus het is weer tijd om op dit deel van het internet ongegeneerd veel te schrijven over aanstormende talenten, razendsnelle rondetijden en van die interviews waarin wordt gezegd “ja, we hebben nog nooit in deze samenstelling gereden, we hadden er echt meer op moeten trainen”. Kortom: het schaatsseizoen zit er nu echt aan te komen. Ik zal eens beginnen met een eenvoudig statistiekje over de 10 kilometer. Deze afstand staat over het algemeen bekend als Nederlands en voorspelbaar, maar dat beeld is in de afgelopen jaren veranderd. Het is nu juist een bijzonder diverse afstand. Laten we eens beginnen met de uitslag van het WK afstanden 2019. 1. Bergsma 2. Roest 3. Semerikov De laatste Nederlandse WK-zege op de 10km. Maar daar gaat het nu niet om. Dit is de uitslag van 2020: 1. Fish 2. Bloemen 3. Beckert Wat valt op? Nou, dat dit drie andere schaatsers zijn dan het jaar ervoor. Het podium heeft dus een flinke opfrisbeurt gehad. Hoe is het met het podium van 2021 gesteld dan? 1. Van der Poel 2. Bergsma 3. Rumyantsev Dat zijn wéér drie andere schaatsers dan een jaar eerder! Hoe lang gaat die streak nog door? We gaan nog een WK verder, naar 2023: 1. Ghiotto 2. Bergsma 3. Bloemen Helaas, de streak is voorbij. Maar toch zijn ook hier twee namen die niet op het vorige podium stonden. Met Ghiotto-Bloemen-Fish is de grote variatie definitief ten einde, maar Italië-Canada-Canada is natuurlijk nog steeds een zeer uniek podium. Ghiotto is inmiddels dominant, maar zijn grote klappen en tomeloze inzet maken zijn zeges zeker niet saai! Zouden we weer een verrassend podium krijgen in Hamar?
Naar aanleiding van een Griek (Kai in 't Veld) en een Slowaak (Lukáš Steklý) die misschien wereldbekers gaan rijden, vroeg @tostiees-31 zich af of we die landen ooit eerder in de wereldbeker hebben gezien. Het antwoord is ja, maar niet vaak. Ik heb door mijn database gezocht en het aantal races per land op klassieke afstanden in de wereldbeker sinds seizoen 2003-2004 geteld: Nederland komt met stipt op de eerste plaats met 5699 races, 22% meer dan Japan met 4655. In de rest van de top 10 zien we landen die we daar ook zouden verwachten. Griekenland hebben we 21 keer eerder gezien, en Slowakije komt samen met Portugal op de laatste plek met maar 5 races. Het is voor beide landen wel lang geleden, want de laatste keer dat we Griekenland zagen was in 2009 en Slowakije was in 2008.
Weet je het ook voor de niet-klassieke onderdelen? Er hebben toch ook schaatsers uit bijv. Brazilië deelgenomen op de massastart?
Renata Karabova heette de Slowaakse toch zonder opzoeken. Slowakije heb ik vaker in de uitslagen bij junioren-wedstrijden gezien, maar bij de senioren richten ze zich dan blijkbaar meer op de races op wieltjes. Oekraïne staat iets hoger dan ik verwacht had, maar dat zal redelijk uit de begintijd van de dataset (2003-2008-ish?) zijn, want die zie je eigenlijk nooit meer. Net als Noord-Korea, hoewel die soms uit het niets opduiken om wereldkampioen te worden zoals vorige maand bij het WK voetbal meiden onder 20.
Op live.isuresults.eu kun je alle profielen zien en op land selecteren. Die website gaat net zoals mijn database vanaf 03-04 (daar heb ik ook mijn data van), en de volgende landen hebben wel een profiel maar komen niet voor in mijn eerdere lijst. Brazilië: Junioren en neo-senioren WBs, en de massastart in senioren WBs. India: Massastart Ierland: Junioren WBs Israel: Massastart
Dat klopt. Er waren een paar Oekrainers die van 2003 t/m 2010 aardig wat races reden, maar de laatste is van 14 november 2010. Ik heb ook de juniorenwereldbekers en kampioenschappen vanaf 17-18, en daar hebben we recent nog wel weer twee Oekrainse vrouwen gezien: Sofia Khochyna en Hanna Hnatiuk.
Nederland is uiteindelijk het land dat het meeste geld lijkt te investeren in het langebaanschaatsen en hier op het forum hebben we ook altijd weer een mening over eventuele reserves in de B-groep op een relatief onbelangrijke wereldbeker, dus geen onlogische nummer 1. 2 Japan, 3 Canada, 4 Rusland (die mogelijk dichter bij Japan en Canada hadden gestaan als het niet de laatste paar jaren had betreft) 5 USA (lijkt ogenschijnlijk een land met veel grote toppers en veel B-groep) 6 Duitsland (zal de laatste jaren wat gezakt zijn) 7 China 8 Korea 9 Noorwegen (als het gaat om geschaatste meters zouden de Noren met hun stayers deze twee Aziatische landen wel verslaan ) 10 Polen 11 Italië 12 Kazachstan (al jarenlang de grote middenmoot in het langebanen) 13 Finland 14 Belarus 15 Tsjechië (Sablikova zou op geschaatste meters en medailles hoger staan, maar het land blijft een beetje achter) en dan komen meer landen die het óf net als Tsjechië van een handjevol toppers moeten hebben zoals Oostenrijk/Bittner-Herzog en Zweden/Van der Poel of zoals Roemenië en Zwitserland het meer van een bond of sponsor die het gewoon blijft doen.
Landen die we na 2003 niet meer gezien hebben op de Wereldbeker, zijn Ierland (met Paul Fitzgerald) en Joegoslavië in verschillende omvang. Ook Bosnië-Herzegovina heeft een deelnemer gehad.
Ik heb besloten de statistiek over welke landen we in de wereldbeker zien nog wat verder uit te werken. Ik heb nu gekeken naar alleen races in de A-groep van de wereldbeker per Olympiade, om zo een goed beeld te krijgen welk land wanneer een goeie breedte heeft. Omdat de kortere afstanden vaker gereden worden heeft een bias naar landen met meer sprinters, maar dat is dan maar zo. Je zou het allemaal kunnen normaliseren naar het aantal wedstrijden per afstand, maar soms is een simpele statistiek leuker. Wat mij direct opvalt is dat ondanks het feit dat er veel minder races zijn we wel meer landen zijn gaan zien. Ook zijn er steeds meer landen die boven de 1% scoren. De sport is dus ietsje internationaler geworden. Verder wil ik per relevant land afgaan hoe het land het door de jaren heen heeft gedaan. Nederland: Altijd bovenaan, met een dominante piek van boven de 20 procent tussen 2011 en 2018. Japan: Altijd top 3. De Japanse mannen waren zeer matig in de periode tussen 2015 en 2018, maar toen werden de vrouwen ineens veel beter dus het totale percentage bleef ongeveer hetzelfde. Canada: Nog de nummer 2 met 13.5% in de Vancouver Olympiade, en daarna telkens op plek vier. Het is recent wel weer beter dan in 2015-2018. Rusland: Rusland is na de val van de Soviet-Unie lang niet zo goed geweest, maar dat hebben ze inmiddels weer flink opgebouwd. Van 7.5 naar 11.5 naar 13.4 naar 15.6%, het dichtste dat een land op Nederland zit in deze lijst. Het is zo ontzettend jammer dat ze nu niet mee mogen doen. Duitsland: How the mighty have fallen. Waar Rusland steeds klimt, daalt Duitsland nog harder. Vroeger haalde het nog meer dan 10%, maar in de Beijing Olympiade kwamen ze niet verder dan 3.3%. Geen ander land is zo hard gevallen in de recente geschiedenis. Verenigde Staten: Ook de VS is aan het zakken, al is het lang niet zo hard als Duitsland. Ik ga zo ook nog even kijken naar de tussenstand van de huidige Olympiade, en ik vermoed dat de VS weer wat gestegen is ten opzichte van 2019-2022. Noorwegen: Noorwegen heeft een flinke val gekend na het tijdperk van Koss, maar is dat ook weer aan het opbouwen. Het percentage is gestaag gestegen van 4.3% naar 6.8%. Zuid-Korea: Bijzonder genoeg heeft Zuid-Korea in de meeste recente Olympiade de hoogste plek met de 6e plaats, maar het laagste percentage met 5.04%. China: Het wegvallen van Fengtong Yu en Hui Ren deed het percentage na Vancouver behoorlijk dalen, maar ook dat is recentelijk weer wat opgebouwd. Polen: Net zoals Rusland is Polen steeds beter aan het worden, met ruim twee keer zoveel schaatsers in de A-groep in 2019-2022 dan in 2007-2010. Italië: Fabris en Simionato reden 2/3 van alle wereldbekerraces in de A-groep van Italië van 2007 tot 2010, dus je kunt duidelijk zien dat zij daarna stopten. Net zoals China is Italië wel weer steeds beter aan het worden. Finland: Compleet weggevallen na het stoppen van Poutala en Koskela in 2018.
Dan nu nog even naar de huidige tussenstand kijken. Geen Rusland en Wit-Rusland, wat het beeld wel een beetje gaat vertekenen denk ik, maar we kunnen verder nog steeds wel trends zien. Japan komt zeer dichtbij Nederland, dichter dan een land in een zeer lange tijd is geweest. Ik denk dat Duitsland of Oost-Duitsland het laatste land was dat meer races reed dan Nederland, in de jaren 90, en misschien is het wel nooit gebeurd. De VS heeft de score bijna verdubbeld ten opzichte van de vorige Olympiade en is dus heel erg goed bezig. Het zijn vooral Goetz en Stolz die hiervoor zorgen, met 37 en 32 races respectievelijk. Noorwegen en Polen blijven doorgroeien, en Duitsland blijft zakken.
Zweden is het meest effectieve land. Slechts zes ritten in de periode 2018-2022, met als resultaat zilver, goud, goud, goud, goud en goud. Oh, en drie baanrecords, waarvan één wereldrecord.
Vanmiddag hebben @EenBrabander en ik hier wat onderzoek naar gedaan en hoewel is altijd mogelijk is dat iemand meer heeft is het antwoord waarschijnlijk Yu-Ting Huang. In februari 2016 reed ze haar eerste langebaanrit in Inzell en gezien de niet-bestaande schaatshistorie van Taiwan was dat een nationaal record. Vervolgens reed ze nog 9 keer achter elkaar een nationaal record op vier afstanden, van de 500 meter tot de 3000 meter, maar daarna reed ze met 2:06.74 voor de eerste keer in haar carrière geen nationaal record. Tien nationale records achter elkaar is al veel, maar een paar maanden later deed ze het volgende: 24 feb 2017: 40.38 24 feb 2017: 1:19.14 26 feb 2017: 2:04.58 26 aug 2017: 40.17 26 aug 2017: 4:18.99 27 aug 2017: 39.93 27 aug 2017: 2:01.21 16 sept 2017: 39.93 16 sept 2017: 1:17.82 30 sept 2017: 39.87 30 sept 2017: 2:00.57 7 okt 2017: 39.16 13 okt 2017: 38.94 13 okt 2017: 38.93 14 okt 2017: 1:58.63 15 okt 2017: 1:16.41 ZESTIEN nationale records achter elkaar. Ok, eentje is een evenaring, maar bij wereldrecords tellen we die mee dus die tel ik hier ook mee. Bij de volgende wedstrijd reed ze 39.11 en 1:59.40, de eerste keer dat ze bij een wedstrijd geen NR reed. In haar eerste 37 ritten reed Yu-Ting Huang 34 nationale records, en ik denk dat niemand dat evenaart.
Nog een statistiekje die ik recent gemaakt heb: Een adelskalender voor openingen. Wie is de beste openaar? Door de persoonlijke records openingen te combineren kunnen we kijken wie er bovenaan komt. Normaal gesproken reken je alles terug naar de 500 meter, maar omdat het verschil tussen de openingen op de 500m en 1000m een stuk kleiner is dan een factor 2 heb ik besloten het iets anders te doen. Per afstand krijg je een score die gebaseerd is op hoever je van de snelste opening ooit af zit. Vervolgens worden alle afstanden genormaliseerd naar een tijd van 10 seconden en daarna kijk ik hoever de schaatser boven de perfecte score zit. Een voorbeeld met Jordan Stolz, wiens snelste openingen op de 500 en 1000 meter 9.45 en 16.08 zijn. De snelste openingen ooit zijn 9.32 en 15.92, dus de formule is 9.45 / (9.32/10) + 16.08 / (15.92/10) = 20.239. Omdat het over twee afstanden gaat haal ik dan 20 vanaf en dan blijft er een definitieve score van 0.239 punten over. Als je dus op beide afstanden ooit de snelste opening ooit hebt gereden heb je een perfecte score van 0.000. Hier is de top 10 van de mannen: Laurent Dubreuil staat op één met een perfecte score op de 1000 meter en een zeer sterke 500m opening. Tingyu Gao rijdt weinig 1000 meters, maar bij de Aziatische Winterspelen in 2017 opende hij 16.21 en daarmee komt hij op de tweede plaats. Verder zien we nog een Canadees, een Koreaan, en wel 6 Japanners. De Japanners kunnen inderdaad verdomd goed openen. ---------------------------------------- Bij de vrouwen zijn de snelste openingen ooit gereden 10.09 en 17.34, en dan brengt ons tot de volgende lijst: Sang-Hwa Lee zit zeer dichtbij de perfecte score, en t/m 26 februari 2017 had ze een perfecte score, maar toen opende Tsuji één honderdste sneller met 17.36. Wolf had na de Olympische Spelen van 2010 ook een tijdje een perfecte score. Oenema staat zeer hoog een reed beide openingen op dezelfde dag: dag 2 van het WK sprint 2013. LeMay had hoger kunnen staan als ze bij dezelfde trainingwedstrijd waar ze de 10.17 reed haar 1000 meter uitreed (ze stopte na 600m), want ze opende daar 17.43. Wat me opvalt is dat er drie vrouwen superdicht op de snelste opening ooit zitten op beide afstanden, maar geen enkele man dat heeft. Maar je ziet dan wel weer dat de breedte bij de mannen hoger is, want de nummer 10 scoort daar beter dan bij de vrouwen.
Nog een interessante over de openingen: Sinds de klapschaats is het maar één keer gebeurd dat dezelfde schaatser op zowel de 500m als 1000m het wereldrecord voor de afstand én de opening in handen heeft, en dat duurde maar 13 minuten en 55 seconden. Hiroyasu Shimizu reed op 28 maart 1998 in Calgary een wereldrecord op de 500 meter van 34.82 met een opening van 9.42, de snelste ooit. De volgende dag reed hij op de 1000 meter de snelste opening ooit met 16.41, en een kleine minuut later finishte hij in een nieuw wereldrecord van 1:09.83. Dit record ging niet de boeken in, want vijf ritten later reed Sylvain Bouchard nog sneller met 1:09.60, waardoor dit bijzondere feit na 13 minuten en 55 seconden alweer geschiedenis was. ------------------------------------ Er zijn nog wel wat schaatsers die drie van de vier records in handen hebben gehad: Catriona LeMay-Doan: Van 26 februari 2000 t/m 17 februari 2002 had ze de records voor de 500m, 500m opening, en 1000m opening in handen. Dit begon met 37.55, 10.22, en 17.80, en op de laatste dag waren ze 37.22, 10.17, en 17.53. Alleen de 1000m had ze niet. Ze heeft de 1000m wel gehad, en van 8 november 1997 t/m 22 november 1997 miste ze alleen de 500m opening, die toen met 10.30 nog in handen was van Ruihong Xue, gereden op het WK afstanden 1997. Jenny Wolf: Van 18 februari 2010 t/m 29 januari 2012 had ze de 500m (37.00), 500m opening (10.13), en 1000m opening (17.41) in handen. De 1000 meter was natuurlijk onmogelijk voor haar, dus kans op alle vier was er niet. Op 29 januari 2012 reed Jing Yu 36.94 en later diezelfde dag verbrak Sang-Hwa Lee het record voor de 1000m opening met 17.37. Sang-Hwa Lee: Van 16 november 2013 t/m 26 februari 2017 had ze de 500m (36.36), 500m opening (10.09), en 1000m opening (17.37). Lee was wel iets beter dan Wolf op de 1000 meter, maar ook zij had eigenlijk geen kans op een wereldrecord. Haar 500m records staan vandaag nog steeds, maar die op de 1000m opening is ze kwijtgeraakt aan Maki Tsuji in 2017. ------------------------------------ Het is ook wel interessant om te kijken welke schaatsers op één afstand zowel het wereldrecord voor afstand en de snelste opening tegelijkertijd in handen hebben gehad. 500 meter Catriona LeMay-Doan: 26 feb 2000 t/m 10 maart 2007. Begon met 10.22 en 37.55 en eindigde met 10.17 en 37.22 Jenny Wolf: 16 nov 2007 t/m 29 jan 2012. Begon met 10.13 en 37.04 en eindigde met 10.13 en 37.00. Sang-Hwa Lee: 16 nov 2013 t/m vandaag. Begon met 10.09 en 36.57, en veranderde iets meer dan 26 seconden later naar 10.09 en 36.36. Hiroyasu Shimizu: Begin klapschaats (gereden op 2 maart 1996) t/m 20 feb 1999 (op 28 maart 1998 pakte Mike Ireland heel even het WR 500m af voordat Shimizu het later in de wedstrijd terugpakte). Begon met 9.45 en 35.39 en eindigde met 9.42 en 34.82. Hiroyasu Shimizu: 10 maart 2001 t/m 14 maart 2003. Begon met 9.42 en 34.32 en eindigde met 9.39 en 34.32. 1000 meter Catriona LeMay-Doan: 8 nov 1997 t/m 23 nov 1997. Begon met 17.81 en 1:17.29, en eindigde met 17.81 en 1:16.07. Franziska Schenk pakte het WR 1000m eerder op 22 november even af, maar LeMay pakte het weer terug, waarna ze het de volgende dag definitief verloor. Nao Kodaira: 10 dec 2017 t/m 9 maart 2019. Ze reed in dezelfde rit de 17.34 en 1:12.09, en die 17.34 staat nog steeds. Hiroyasu Shimizu: 28 maart 1998 t/m 28 maart 1998. Dit de situatie beschreven aan het begin van deze post met 16.41 en 1:09.83. 1500 meter Heather Bergsma: 21 nov 2015 t/m 10 maart 2019. In 2011 opende ze belachelijk hard met 24.37, en een paar jaar later pakte ze met 1:50.85 ook het echte wereldrecord. Dat is ze inmiddels kwijt, maar de 24.37 staat nog wel. Erben Wennemars: 9 nov 2007 t/m 14 maart 2008. In 2005 opende hij 22.88, en twee jaar later evenaarde hij het wereldrecord van 1:42.32. 3000 meter - 5000 meter Gianni Romme: 20 feb 2000 t/m 9 feb 2002. Helemaal zeker kan ik hier niet over zijn, maar Romme reed op 20 februari 2000 een opening van 18.19, en dat is echt serieus snel, dus ik gok dat het de snelste ooit was. Misschien had hij het ook al in handen toen hij een maand eerder 18.36 opende, maar de kans dat er toen nog iemand sneller was is een stuk groter. Sven Kramer: 3 maart 2007 t/m 10 nov 2007. Begon met 17.75 en 6:08.78 en eindigde met 17.75 en 6:07.48. Sven Kramer: 17 nov 2007 t/m 10 dec 2017. Nadat Fabris zijn 5000m WR had afgepakt reed Kramer een week later 6:03.32 met een nieuwe snelste opening van 17.74. Die opening staat nu nog steeds als record. 10000 meter Gianni Romme: 17 feb 1998 t/m 14 maart 1999. Ook deze ben ik niet zeker over, maar op de OS 1998 opende Romme 34.26, en aangezien dit een wat langere opening is heeft de klapschaats meer invloed en is er een goeie kans dat er niet eerder sneller is gereden. Tijdens het WK afstanden in maart 1998 opende hij nog sneller met 34.06. Bij het WK afstanden 1999 opende Bob de Jong 33.32, dus toen was Romme het record in ieder geval kwijt.
Er komt dit jaar waarschijnlijk een bijzondere statistiek aan. Als Min-Seok Kim (nu Oliver Kim) onder de 1:44.16 van Konrad Nagy rijdt op de 1500 meter, dan heeft hij twee snelle nationale records in handen, want met 1:42.56 heeft hij die van Zuid-Korea al. Uit mijn hoofd is tot nu toe de enige persoon die onder twee verschillende nationaliteiten in dezelfde van mijn lijsten staat Ted-Jan Bloemen, die als Nederlander al heel snel opende op de 10 kilometer met 33.52 en dat als Canadees nog sneller deed met 33.49, goed voor de 7e en 8e snelste opening ooit.
Hans van Helden heeft een paar jaar zowel het Nederlandse als het Franse record op de 1500 meter gehad. En Bart Veldkamp had op 5000 en 10000 tijdje Nederlands en Belgisch record in handen.
Geïnspireerd door de wonderlijke werken van de nieuwe schaatsende skeeleraar Metodej Jilek heb ik eens naar de progressie gekeken die een aantal van zijn befaamde en bijzondere voorgangers destijds door de seizoenen heen maakte op de 5km. Hoe verhoudt Jilek's stormachtige ontwikkeling zich tot die van zijn collega zij-instromers. Een overzicht met daarbij de datum van de eerste wedstrijd en de PR's door de jaren heen: Jilek 18-12-2021 2022/2023 6.44.60 2023/2024 6.19.60 2024/2025 6.15.53 Loubineaud 07-10-2018 2018/2019 6.37.38 2019/2020 6.14.96 2023/2024 6.07.05 Michael 11-10-2014 2014/2015 6.26.94 2015/2016 6.15.19 2016/2017 6.11.67 2017/2018 6.09.68 Ghiotto 15-12-2012 2012/2013 7.30.32 2013/2014 7.11.78 2014/2015 6.50.82 2015/2016 6.37.16 2016/2017 6.28.13 2017/2018 6.14.68 2019/2020 6.10.91 2020/2021 6.07.27 2023/2024 6.04.23 Thorup 30-12-2011 2012/2013 6.47.39 2013/2014 6.34.99 2014/2015 6.31.43 2015/2016 6.22.37 2018/2019 6.18.25 2021/2022 6.17.68 Mantia 08-10-2011 2011/2012 6.28.50 Swings 12-12-2010 2010/2011 6.31.99 2011/2012 6.24.58 2012/2013 6.18.56 2013/2014 6.13.37 2017/2018 6.11.54 2020/2021 6.08.76 Contin 01-10-2005 2005/2006 7.09.40 2006/2007 6.32.77 2007/2008 6.31.03 2009/2010 6.15.74 2013/2014 6.11.95 Sanfratello 21-12-2002* 2002/2003 7.44.31 2003/2004 6.52.67 2004/2005 6.34.62 2005/2006 6.16.27 Hedrick 21-12-2002* 2002/2003 6.33.59 2003/2004 6.20.69 2004/2005 6.19.40 2005/2006 6.09.68 Parra 10-12-1995 1995/1996 7.08.79 1996/1997 7.03.18 1997/1998 6.53.42 1998/1999 6.44.56 1999/2000 6.34.43 2000/2001 6.32.83 2001/2002 6.17.98 Boutiette 14-11-1993 1993/1994 7.07.49 1994/1995 7.00.02 1995/1996 6.52.28 1996/1997 6.48.62 1998/1999 6.39.34 2000/2001 6.31.75 2001/2002 6.22.97 Hoewel Jilek in December 2021 voor het eerst een eenmalig weekendje wat wedstrijden reed in Tomaszow is hij eigenlijk pas sinds 2022/2023 echt op de langebaan bezig. En nu, vroeg in zijn derde seizoen heeft ie dus al 6.15 staan. Reed een andere inliner ooit zo snel zo snel? Jazeker! De bij Jilek bekende Loubineaud reed in zijn tweede seizoen al sneller, maar deed dat wel op hoogte in SLC. Alleen de destijds geweldige Michael reed in zijn derde seizoen met zijn verbluffende 6.11.67 in Gangneung sneller buiten Calgary en Salt Lake City. Om het in een ander perspectief te plaatsen; de nog immer onovertroffen Chad Hedrick reed in zijn tweede seizoen al naar 6.20, wat toen de 3e seizoentijd was. De 6.11 van Michael in zijn 3e seizoen was de 4e seizoentijd. Een jaar daarvoor reed Michael in zijn tweede jaar ook al de 7e seizoentijd. De 6.16 van Sanfratello in zijn 3e seizoen was de 10e seizoentijd. Swings kwam in zijn 3e jaar met zijn 6.18 tot de 11e seizoentijd. De op het oog enorm snelle 6.14 van Loubineaud was daarentegen "slechts" de 17e seizoentijd. De 6.19 van Jilek in zijn tweede jaar was "slechts" de 29e seizoentijd, waarbij natuurlijk aangetekend moet worden dat de wereldtop afgelopen seizoen volledig los mocht in SLC. Zeer opmerkelijk en eigenlijk wonderschoon vind ik de zeer gestage opmars die de denderende diesel Ghiotto heeft gemaakt. Het heeft echt jaren geduurd voordat het ijs zich raad wist met zijn verwoestende klappen. De 6.14 die hij in zijn 6e jaar reed, was destijds ook nog "slechts" de 20e seizoentijd. In dezelfde lijn past het aparte verhaal van Derek Parra, die destijds bij de Spelen in 2002 als een duveltje uit een doosje naar het zilver in SLC gleed. In de twee seizoenen daarvoor had hij in zijn 5e en 6e jaar immers niet meer dan de 25e en 26e seizoentijd neergezet. Een heel ander pad bewandelde die andere beruchte inliner Mantia, in ieder geval toch op de 5 kilometer. Hij reed met zijn 6.28.50 uit zijn 1e jaar meteen al de 28e seizoentijd, maar wist zich op die afstand nooit meer te verbeteren. * Ik zag het bijna over het hoofd, maar het is toch wel erg bijzonder dat Chad Hedrick en Ippolito Sanfratello allebei op exact dezelfde dag voor het eerst een officiële schaatswedstrijd reden en vervolgens allebei een kleine drie jaar later Olympisch Kampioen werden. Parra haalde zijn Olympische konijn pas in zijn 7e seizoen uit de hoed. Swings worstelde, maar kwam boven en schoot in zijn twaalfde seizoen raak. En mocht het Ghiotto volgend jaar lukken om in eigen land Olympisch Goud te pakken dan zal dat in zijn 14e seizoen zijn. Zijn veertiende seizoen! Wat zou dat een schitterende kroon op zijn werk zijn. En Jilek? Die komt heel snel maar heeft nog zeeën van tijd.
Voor een drievoudig olympisch medaillewinnaar die de overstap maakt naar een ander land is dit vooralsnog behoorlijk onder de radar gebleven.
